Doorgaan naar hoofdcontent

Relaties enzo...

Ik bedoel het breed, niet een liefdesrelatie. Je hebt een vriendschapsrelatie. Ouder-kind relatie, relatie met buren, kennissen, etc. Sociale media relaties, internationale relaties,  je hebt zoveel soorten relaties…
Mijn hersenbloeding en de gevolgen daarvan hebben een hele grote impact gehad op de relaties die ik had en heb. De meest zichtbare…ik zit nu in een rolstoel, alleen dat heeft al een hele impact op de relaties. En dan heb je nog die waslijst van,  zogenoemde,  restverschijnselen; niet meer kunnen lopen, moeilijk praten, niet meer autorijden,  geen overzicht, niet meer de controle hebben over dingen (emoties, handen, zicht)…enzovoort, enzovoort. Nah, lees in mijn 1e blog maar wat het is, dat heb ik…zo noemen ze het, de nah ’er bestaat niet…het is een verzamelnaam. Het is bij iedereen anders…het kan ook niet anders, een bloeding in de hersenen zat bij mij in de kleine hersenen en het kan in alle delen van de hersenen, het ligt eraan waar de bloeding is om wat voor restverschijnselen iemand heeft…bij mij dus in de kleine hersenen…wat doen die precies?

Hoe heeft het mijn relaties veranderd? Ik praat minder makkelijk, ik volg gesprekken wel maar ik kan niet snel inspringen, en als er dingen om mij heen gebeuren of geroezemoes dan volg ik het gesprek niet meer…ik kan het niet meer filteren (zo noemen ze dat)

Minder mobiel ben ik nu, los van het feit dat ik in een rolstoel zit, loop ik niet (evenwichtsstoornis), ik rij geen auto meer (minder overzicht en verminderd reactievermogen), doordat ik nu snel overprikkeld raak; kan ik niet in drukke ruimtes zijn (bus, trein, etc), moeilijk om dit uit te leggen, maar heeft ook met het filteren te maken. Minder mobiel betekend dat ik minder op bezoek kan of even ergens spontaan langs…de spontaniteit is weg, ja en dat verandert relaties.

De ouder-kind relatie…tja dat verandert ook. Opvoeden wordt anders, want ja papa kan minder…moeilijker dingen duidelijk maken, voetballen (wat hij graag doet) kan ik wel, maar anders…kan niet meer lopen…dus het moet nu in de rolstoel…dat is lastig voetballen kan ik zeggen! Maar het lukt wel, niet snel, ik ben minder bewegelijk.
Ik wilde een voorbeeld zijn voor mijn zoon, anders nu dan ik had bedacht…nu ben ik een voorbeeld van doorzettingsvermogen, waar een wil is…ik had me voorgesteld: hem leren fietsen, samen voetballen, samen zwemmen, hem wegbrengen van  en hem ophalen op school, met andere ouders praten op het schoolplein, vriendjes van hem thuis (zonder rekening te houden met mij). Over ouder-kind relatie wil ik in een volgend blog meer schrijven...

Reacties

  1. Anoniem22 oktober 2011 om 23:41

    He Kanjer, fijn om weer te lezen wat je schrijft, had je al gemist, ben heeeeel druk,dus niet geantwoord, maar volg je wel.
    Super hoe je dit weer beschrijft, wetende hoeveel energie je dit kost, hart.gr. beber.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

VERDRIETIG?

Ik verdrietig? Ik ben mijn huis, vriendin, werk, auto en sommige vrienden kwijt. Veel kwijtgeraakt, heb ik daarom verdriet? Ja, soms zeker wel. Tranen vloeien dan rijkelijk… Bij het horen van de bepaalde liedjes van bijvoorbeeld Acda en de Munnik, Spinvis, the Doors, Lenny Kravitz om er maar een paar te noemen. Herinneringen die bepaalde emoties oproepen? Heb ik ook; muziek bijvoorbeeld… De eerste keer weg met Thekla naar Noordwijk aan Zee, ons nummer toen “Het regent zonnestralen” van Acda en de Munnik. En het nummer van Van Dik Hout “Laat het los” samen met Joyce het keihard meezingen aan de bar in het Beugeltje. Skik met “Op fietse” de omgeving waar hij over zingt dan ken ik en vele stukken heb ik ook gefietst. Als puber…als ik boos was op mijn moeder ofzo draaide ik vaak de Heideroosjes “Tering tyfus Takketrut” Zo zijn er nog veel meer te noemen. Wat zegt Wikipedia over verdriet: Verdriet Verdriet of droefenis is een emotie waardoor mensen en dieren kunnen uitdrukk...
4 reacties
Meer lezen

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is e...
Een reactie posten
Meer lezen

Onbegrijpelijk onbegrip...

Mijn leven hing aan een zijden draadje en zonder die operatie toen, had ik niet meer geleefd… heftig, maar het is waar! Ik kan mij dit niet voorstellen, dood zijn…er niet meer zijn vreemd. Daar moet niet aan denken; mijn zoon niet zien opgroeien, mijn ouders niet meer zien, vrienden missen… Nee ik had genoeg om voor te knokken; mijn leven. Ook al is het nu, met al mijn overgebleven beperkingen, anders dan ik mij had voorgesteld…ik had dit niet willen missen! Mijn zoon groot zien worden, mijn ouders…voor hun is het ook wat; eerst had je een zoon die ondanks alles ‘gewoon’ was en nu heb je een zoon met flinke beperkingen. Maar ik zie ze nog…verliefd zijn, met pensioen gaan, genieten van hun kleinzoon, met mij op pad gaan, vakanties, kerstdiners, etc… Dit had ik niet willen missen hoor, moeilijk is het en emotioneel. Bij dit soort momenten denk ik wel eens ‘dit had ik kunnen missen’, niet vaak hoor, maar soms wel… Rekening houden met mijn beperkingen moet ik altijd, m...
1 reactie
Meer lezen