Mijn leven hing aan een zijden draadje en zonder die operatie toen, had ik niet meer geleefd… heftig, maar het is waar! Ik kan mij dit niet voorstellen, dood zijn…er niet meer zijn vreemd. Daar moet niet aan denken; mijn zoon niet zien opgroeien, mijn ouders niet meer zien, vrienden missen… Nee ik had genoeg om voor te knokken; mijn leven. Ook al is het nu, met al mijn overgebleven beperkingen, anders dan ik mij had voorgesteld…ik had dit niet willen missen! Mijn zoon groot zien worden, mijn ouders…voor hun is het ook wat; eerst had je een zoon die ondanks alles ‘gewoon’ was en nu heb je een zoon met flinke beperkingen. Maar ik zie ze nog…verliefd zijn, met pensioen gaan, genieten van hun kleinzoon, met mij op pad gaan, vakanties, kerstdiners, etc… Dit had ik niet willen missen hoor, moeilijk is het en emotioneel. Bij dit soort momenten denk ik wel eens ‘dit had ik kunnen missen’, niet vaak hoor, maar soms wel… Rekening houden met mijn beperkingen moet ik altijd, m...
Met deze blog wil ik iedereen laten lezen wat het voor mij betekend om te leven met NAH.