Doorgaan naar hoofdcontent

Relaties enzo...

Ik bedoel het breed, niet een liefdesrelatie. Je hebt een vriendschapsrelatie. Ouder-kind relatie, relatie met buren, kennissen, etc. Sociale media relaties, internationale relaties,  je hebt zoveel soorten relaties…
Mijn hersenbloeding en de gevolgen daarvan hebben een hele grote impact gehad op de relaties die ik had en heb. De meest zichtbare…ik zit nu in een rolstoel, alleen dat heeft al een hele impact op de relaties. En dan heb je nog die waslijst van,  zogenoemde,  restverschijnselen; niet meer kunnen lopen, moeilijk praten, niet meer autorijden,  geen overzicht, niet meer de controle hebben over dingen (emoties, handen, zicht)…enzovoort, enzovoort. Nah, lees in mijn 1e blog maar wat het is, dat heb ik…zo noemen ze het, de nah ’er bestaat niet…het is een verzamelnaam. Het is bij iedereen anders…het kan ook niet anders, een bloeding in de hersenen zat bij mij in de kleine hersenen en het kan in alle delen van de hersenen, het ligt eraan waar de bloeding is om wat voor restverschijnselen iemand heeft…bij mij dus in de kleine hersenen…wat doen die precies?

Hoe heeft het mijn relaties veranderd? Ik praat minder makkelijk, ik volg gesprekken wel maar ik kan niet snel inspringen, en als er dingen om mij heen gebeuren of geroezemoes dan volg ik het gesprek niet meer…ik kan het niet meer filteren (zo noemen ze dat)

Minder mobiel ben ik nu, los van het feit dat ik in een rolstoel zit, loop ik niet (evenwichtsstoornis), ik rij geen auto meer (minder overzicht en verminderd reactievermogen), doordat ik nu snel overprikkeld raak; kan ik niet in drukke ruimtes zijn (bus, trein, etc), moeilijk om dit uit te leggen, maar heeft ook met het filteren te maken. Minder mobiel betekend dat ik minder op bezoek kan of even ergens spontaan langs…de spontaniteit is weg, ja en dat verandert relaties.

De ouder-kind relatie…tja dat verandert ook. Opvoeden wordt anders, want ja papa kan minder…moeilijker dingen duidelijk maken, voetballen (wat hij graag doet) kan ik wel, maar anders…kan niet meer lopen…dus het moet nu in de rolstoel…dat is lastig voetballen kan ik zeggen! Maar het lukt wel, niet snel, ik ben minder bewegelijk.
Ik wilde een voorbeeld zijn voor mijn zoon, anders nu dan ik had bedacht…nu ben ik een voorbeeld van doorzettingsvermogen, waar een wil is…ik had me voorgesteld: hem leren fietsen, samen voetballen, samen zwemmen, hem wegbrengen van  en hem ophalen op school, met andere ouders praten op het schoolplein, vriendjes van hem thuis (zonder rekening te houden met mij). Over ouder-kind relatie wil ik in een volgend blog meer schrijven...

Reacties

  1. Anoniem22 oktober 2011 om 23:41

    He Kanjer, fijn om weer te lezen wat je schrijft, had je al gemist, ben heeeeel druk,dus niet geantwoord, maar volg je wel.
    Super hoe je dit weer beschrijft, wetende hoeveel energie je dit kost, hart.gr. beber.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va
Een reactie posten
Meer lezen

PLANKENKOORTS?

  Clown? Jezelf voor schut zetten? Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!   Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusie
5 reacties
Meer lezen

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo
Een reactie posten
Meer lezen