Natuurlijk blijf ik de vader van Thomas, maar mijn
verwachtingen waren anders. In de Vogellanden heb ik een gesprek aangevraagd
met een pedagoog, toen maakte ik mij zorgen…wat is het effect van mij op Thomas
(papa ziek, papa in een rolstoel, papa heel lang niet thuis, hoe gaat het nu
met opvoeden, etc.) Vragen had ik over mijn opvoeding nu; moeilijk praten,
rolstoel, zorg, etc. hoe moet het nu?
Het is nu anders; papa woont elders, papa en mama zijn geen
partners meer, papa ziet Thomas minder, mama heeft een nieuwe vriend. Het is
allemaal van invloed op de opvoeding. Het feit dat ik elders woon…daar kun je
moeilijk om heen…hoe leg je dat uit aan zo’n klein mannetje? Papa en mama zijn
geen partners meer, tja…wel ouders! Dat is voor mij al moeilijk, laat staan
voor zo’n klein ventje en dan heeft ze ook nog een nieuwe vriend…dat wel
invloed op de opvoeding. Het belangrijkste is dat hij onze situatie kent en hij
accepteert het (respect). Hij is goed voor Thomas, ik kan het met hem vinden en
we praten, waar mogelijk, over de opvoedingsopvattingen van ieder. Thomas heeft
structuur, consequentheid, duidelijkheid, stimulering en rustige situatie
nodig. Dingen die ik belangrijk vind binnen de opvoeding en hij ook… Ik heb wel
met Thekla over gehad, maar het is erg prettig dat hij er ook zo over denkt.
De rustige situatie is er nu; Thomas woont nog in hetzelfde
huis (gelukkig) met zijn vriendjes in de buurt, buren die hij kent…het
vertrouwde buurtje voor hem…dat is er belangrijk, ook voor Thekla…ik heb nu een
vaste woonplek, ik zie hem nog, papa en mama
kunnen goed met elkaar door 1 deur, de nieuwe vriend van Thekla en ik
kunnen het goed vinden. Rustige situatie dus. Structuur, consequentheid, duidelijkheid en stimulering heeft de nieuwe vriend van Thekla (Thekla
ook natuurlijk, maar dat is logisch) een grote rol in, ik ook wel maar veel
minder, ik zie hem niet dagelijks.
Realiteit, hem ergens bij betrekken (niet overal, er zijn
grenzen) vind ik belangrijk. Vanaf het moment dat ik ziek werd tot nu…we hebben
hem overal bij betrokken; het ziekenhuis, de Vogellanden, het tijdelijke wonen
in Raalte tot Kampen…overal hebben we hem bij betrokken…het was/is de realiteit en dat wilde ik/wij hem
niet onthouden. Is het goed geweest voor het mannetje? Dat zien we wel als hij
ouder word, dan leggen we alles uit…hij zal het nu niet allemaal begrijpen.
In het ziekenhuis liet ik zien wat ovelevingswil is, in de
Vogellanden wat doorzettingsvermogen is, in Raalte wat realisme inhoud en
Kampen…acceptatie…
In het volgende blog meer over acceptatie.
Wat ben je toch een kanjer, ook om dit weer zo duidelijk te verwoorden,hoop dat die Kleine GROOOOOOOTE vriend van je, het een plekje in zijn hartje kan geven. wens jou heeeeel veeeeel sterkte dit alles te verwerken.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Beber.
Elke blog lees ik van je. Wat mooi dat je aan velen laat weten wat het allemaal inhoudt, voor welke uitdagingen je komt te staan. Ik wist dingen uit boeken, maar een blog van jou zegt zoveel meer. Ik wil je nu toch eindelijk eens zeggen dat je voor mij een voorbeeld bent van hoe je dingen in het leven ook op kan pakken. Uit je schrijfsels is elke keer weer op te maken dat je heeel veeel kracht hebt. En er spreekt zoveel liefde uit voor je zoon.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Jantine (van Rens)