NAH een leven

Door mijn hersenbloeding is er veel veranderd, heel veel, waaronder mijn fijne motoriek. Fijne motoriek heb je nodig bij schrijven, knippen, tekenen, etc… Deze dingen kosten mij veel moeite of ik kan het gewoon niet meer. Neem schrijven…wel geoefend bij mijn revalidatie in de Vogellanden (in de schrijfgroep) maar het koste mij zoveel moeite en het begon mij te frustreren dat ik het niet kon, ik zag nauwelijks vooruitgang, dus ik hield het voor gezien! Over prikkels had ik het in mijn vorige blog…nou dit is een voorbeeld; de frustratie bouwde op, ik ‘flipte’ en soms vlogen de pennen en stiften door het lokaal! Voor de veiligheid van andere groepsleden, de groepsleider en die van mij hield ik er maar mee op! Knippen begon ik maar niet mee…zie je al voor je dat er een schaar door het lokaal vliegt omdat een zekere Emil gefrustreerd raakt en ‘flipt’. Pincetgreep…leren kinderen al. Het in onderdeel van de ontwikkeling. Ik doe nu alles met deze ‘pincetgreep’. Iets oppakken...

Ik heet geen Johnny Hoogerland, maar prikkeldraad? Ik hoef er niet in te liggen en zeker niet aan te raken! Prikkeldraad…de draad ben ik kwijt, maar prikkels… prikkelbaar, snel opgefokt, kortsluiting in mijn bovenkamer (hoofd voor leken)…wil ook wel kwijt, maar het is er! Niet meer zoveel als eerst, maar het is er nog wel…ik heb het nu meer onder controle! Het is niet weg, ligt altijd op de loer. Bij onbegrip komt het boven en het maakt niet uit wie…nou ja nu wel! Omdat ik het meer onder controle heb is het bij bekenden van mij stukken minder. Maar telefonisten of receptionisten (etc.) of niet zulke bekenden van mij mogen zich dan wel bergen! Bekenden waarom die? Nou deze kennen mij (hoop ik) en weten er iets van wat mij is overkomen en ik ken hun (heb ik meer geduld en kan ik tot 10 tellen)! Voorbeeld; als ik met een instantie bel en men begrijpt mij niet, dan ‘flip’ ik…ik krijg dan kortsluiting in mijn hoofd, eerder hing ik niet op en zei ik van alles dat niet handig...