Doorgaan naar hoofdcontent

NUTTIG?

Mijn dagindeling nu…tja, geen werk, geen gezinnetje…structuur is wat dit brengt in iemands leven. Maar in mijn leven nu moet ik een nieuwe structuur zoeken!



Het Activiteitencentrum (AC) biedt mij structuur, maar dit vind ik niks…nou ja op activiteitengebied niet, maar op sociaalgebied wel…dus daarheen gaan biedt mij juist structuur! Als NAH ’er heb je structuur zeker nodig, maar voor mij is structuur van belang, maar ook ‘nut’. In mijn werk, bij Bureau Jeugdzorg vond ik deze nut! Nuttig zijn voor anderen geeft mij een goed gevoel, ik wil mij nu ook nuttig voelen en maken…iets dat het AC mij niet geeft! Ik zocht dit ook toen ik in de cliëntenraad ging, maar de Stichting gaf mij het gevoel dat het ‘windowdressing’ betrof i.p.v. echte invloed…meepraten okay, maar invloed op beslissingen…nee! Dus ik was teleurgesteld dus stopte ik hiermee.

Ik ga trouw dagdelen naar het AC, maar ik wil mij nuttig maken…vrijwilligerswerk doen! Met mijn capaciteiten en achtergrond moet ik toch nuttig vrijwilligerswerk kunnen vinden? Met mijn beperkingen als NAH ’er vind ik moeilijk een geschikte werkplek…maar niets is onmogelijk toch? Moeilijk zeker, maar niet onmogelijk…prikkels, afgeleid zijn… Een werkplek vinden met zo min mogelijk prikkels zodat ik mij op mijn taken kan richten… Maar welke werkgever wil nu een NAH ‘er als vrijwilliger? Iemand met beperkingen? Oh hij kan dit vrijwillig, lage kosten…waarom zouden we er dan iemand voor betalen? Dit is een angst die leeft onder veel werknemers, dus zijn ze niet zo happig op vrijwilligers…logisch gezien deze gedachte en de crisis helpt ook niet dan, maar ik ben er niet op uit werk af te nemen…ondersteunen wil ik, werk van iemand overnemen zodat deze meer tijd heeft voor andere werkzaamheden! Ik voel mij nuttig en de ander ook dus een win-win situatie lijkt mij?



Nu, de dagdelen dat ik niet naar het AC ga, vul ik mijn dagen met: computeren, lezen, muziek luisteren, series volgen, tv kijken…soms ga ik uiteten, ga ik naar het theater of pak ik een bioscoopje! Hetzelfde…iedere keer…saai? Nee ik verveel mij nooit hoor, deze activiteiten geven mij structuur. En het schrijven van deze blog, nee niks saai…ik doe waar ik zin in heb en dat is zeker niet saai! Saai is het als je niets doet, maar ik doe dingen dus.

Vrienden komen ook langs, tenminste die mij niet vergeten zijn en die mij nu zo kunnen/willen zien. Tja…je verliest vrienden en je krijgt er nieuwe bij, that is life!  Vriendschap heb ik ook een blog over geschreven…. Vrienden  kies je niet, maar zij kiezen of ze jou nog willen en kunnen zien…want zeg nu zelf…ik ben wel veranderd!
Mijn dag, ja heel soms weet ik niet wat ik moet doen…maar dit komt niet vaak voor en als het al voorkomt; kijk ik foto’s…deze geven mij inspiratie… Van voor mijn hersenbloeding, thomas, mijn ouders, studententijd…tuurlijk van mijn grote liefde Thekla! Inspiratie om weer de dag door te komen, inspiratie om te bedenken wat ik zal doen…ja dit helpt wel! Of ik draai muziek, dit helpt mij ook. Hierover heb ik ook ooit een blog geschreven…muziek is belangrijk voor mij, voor mijn emoties, inspiratie en omdat ik sommige bands geweldig vind (the Doors, Weezer, Nada Surf, Bettie Seveert, Nirvana, Foo Fighers, RHCP…etc…) er zijn zoveel bandjes die ik goed vind, ik heb paar genoemd, maar ik kan nog een boel opnoemen.




Dagindeling…zucht…structuur ook een blog over geschreven. Structuur belangrijk voor een NAH ‘er, in de dagindeling, mijn dagindeling, structuur aanbrengen…heb je deze niet…maak je hem zelf. Ik kan dit, maar velen niet, dus bied een AC uitkomst in deze gevallen. Het AC…voor mij alleen nuttig op sociaal vlak, de structuur die het mij wel geeft ook is niet de activiteiten die het aanbied, de nut van de aangeboden activiteiten mis ik! De structuur zit hem namelijk in het feit dat ik daar heen ga, dat geeft mij structuur. Naar het AC dan mijn dingen doen, hoef ik niet de hele dag te plannen…eruit om naar mijn geliefde AC te gaan en daarna de rest van mijn ‘gestructureerde’ dag.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va

PLANKENKOORTS?

  Clown? Jezelf voor schut zetten? Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!   Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusie

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo