Doorgaan naar hoofdcontent

WINTERWEER

Mijn neef had ooit op een briefje gezet “Het lijkt wel herfst op kantoor, de eikels hebben het voor het zeggen!” dit hing in zijn vrachtwagen… Dit is mij bijgebleven! Nu leen ik het even…het lijkt wel herfst in Den Haag, de eikels hebben iets bedacht!” De zorg veranderd, nou heb ik niets tegen verandering… zeker niet in de zorg! Verandering is wel nodig, maar nu doen ze het te snel, te veel en (naar mijn idee) ondoordacht! Ze zullen er vast over na gedacht hebben, maar ik denk niet goed genoeg…niet over de consequenties van deze hoeveelheid en snelheid. Transitie is goed, maar nu krijgen de gemeentes er wel ineens veel taken bij.



Iets heel anders nu; met dit weer…kou, regen, sneeuw…winterweer dus, kom ik weinig buiten. Droog weer moet het zijn, de kou maakt mij niets uit, maar bij regen of sneeuw (hoe weinig ook) dan worden de straten glibberig en heb ik geen grip! Omdat ik ‘trippel’ met mijn rolstoel (zitten in de rolstoel en al lopend dan beweeg ik mij voort) maakt geen grip hebben lastig, dus glibberige wegen en stoepen sla ik over dan, kom dan niet buiten. Ik ben niet van suiker en niet bang voor glibberheid, maar voor mij is het een praktisch…sorry…geen excuus. Maar praktisch…grip is belangrijk hoor voor mij zeker bij het trippelen…wel raar om te zien, kinderen hoor ik wel eens zeggen “hij zit in een rolstoel, maar beweegt zijn benen (loopt dus, hihi)” het is echt niet zo dat ik niet wil ofzo op die momenten…misschien ook een beetje (een beetje)…maar glibberigheid is zeker voor mij nu kloten…oh sorry lastig. De zon is ook lastig omdat ik gevoelig ben voor licht, maar daar heb ik een zonnebril voor. En om nou winterbandjes op mijn rolstoel te doen of spikes (handig voor de vloeren hier)




Eikels…herfst of winter….van mij hoeft het niet! Ik ben geen eikel…daar denken anderen weer anders over…en de herfst of winter? Schaatsen kijken is leuk, wintersport okay, maar de herfst? Harde wind, regen, niet kunnen uitgaan van de weersverwachtingen…nu is dat in Nederland zowieso moeilijk, maar voor mij nu van belang, via de weersverwachting beoordeel ik vaak wat ik doe; wel/niet naar buiten… Niet heel betrouwbaar, maar wat wel? Ik moet toch wat, anders kom ik helemaal niet buiten… Ook met fietsen, sporten of winkelen maak ik deze ‘onbetrouwbare’ keuze en achteraf heb ik soms de verkeerde keuze gemaakt, maar ach er zitten altijd risico’s aan keuzes die men maakt…

Reacties

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va

PLANKENKOORTS?

  Clown? Jezelf voor schut zetten? Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!   Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusie

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo