Doorgaan naar hoofdcontent

VOLDOENING

Ik ben al heel lang opzoek naar vrijwilligerswerk, heb verschillende mensen ingeschakeld die mij hierbij wilden helpen…zonder resultaat. Mensen met connecties en contacten “Nu kom je er Emil” zeiden ze…ondanks dit toch kreeg men steeds te horen dat het niet iets werd, of men hoorde niets terug!  En ik hoorde het ook niet terug, niet goed nieuws of slecht…niets hoorde ik! Wat deed ik verkeerd?  Wil participeren, graag zelfs, maar instanties zijn huiverig… “Straks doet hij ons werk vrijwillig, terwijl wij er voor betaald krijgen” Angstcultuur dus, angst voor banenverlies door participerende vrijwilligers! Het moet gekker worden, ikzelf wil echt geen baan inpikken, ben gemotiveerd om vrijwilligerswerk te doen en iets te doen voor mijn uitkering! Participatie is goed, maar dan moet je wel de kans krijgen en anderen je deze kans geven…angst voor je baan doordat een vrijwilliger ondersteuning geeft moet toch motiverend werken en niet angst oproepen. Participeren werk pas echt goed als deze angst omslaat in motivatie, zo werkt een participatiemaatschappij toch? Motivatie is het fundament voor zo’n maatschappij!



Participatie…participeren is meedoen toch? Meedoen in de maatschappij, door mijn hersenbloeding maakte ik tijdelijk, niet actief, geen deel uit van deze maatschappij. Mijn leven bestond uit mijn strijd om in leven te blijven; voor mijn zoon, mijn familie, mijn ouders en vele anderen die ik nu vergeet… Maar mijn doel toen al was ook weer een actieve rol te spelen in de maatschappij en door te participeren hoop ik deze rol weer te vervullen! Na enkele jaren non-actief te zijn geweest is nu de tijd aangebroken om weer actief te gaan deelnemen aan deze maatschappij!




Echt actief, niet alleen van mijn uitkering genieten, naar schouwburg, uit eten, op terras zitten, bioscoopje pakken…nee echt actief! Wil wat doen voor mijn uitkering…dat ik ook het gevoel krijg dat ik niet alles kan doen zonder er iets voor te hebben gedaan ook…nuttig voelen. Ik voel mij niet nuttig, ik doe de dingen die ik leuk vind, maar de dingen die ik doe, dingen die ik aanschaf worden bekostigd door mijn uitkering en doe ik hier wat voor? Nee dus! Iets doen voor de uitkering geeft mij nut en de dingen die ik dan doe of aanschaf geven dan het gevoel er iets voor gedaan te hebben; nut dus! Ik wil niet langer mijn dingen laten bekostigen door de staat…ik wil ook wat doen voor de centen die ik krijg! Participeren, meedoen! Ik heb soms het gevoel dat ik profiteer…okay, ik heb hier niet om gevraagd, maar ik wil iets terug doen. Werken voor mijn centen en als ik dan iets koop of doe heb ik het gevoel krijg dat ik er wat voor heb gedaan…voldoening is het woord dat ik zoek. Naast nuttig geeft het ook voldoening. Voldoening geeft vrijwilligerswerk ook… Voldoening dat je iets doet voor je centen!


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va
Een reactie posten
Meer lezen

PLANKENKOORTS?

  Clown? Jezelf voor schut zetten? Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!   Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusie
5 reacties
Meer lezen

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo
Een reactie posten
Meer lezen