Doorgaan naar hoofdcontent

WONEN


Vijf jaar woon ik al in Kampen…veel medewerkers zien komen en gaan, ook bewoners. In een woonvorm wonen is echt anders. Als iemand in 2000 had gezegd “In 2015 woon je in een woonvorm” had ik ze voor gek verklaard, maar in 2008 veranderde mijn leven compleet! Van zelfstadig leven naar zorgafhankelijk en niet meer zelfstandig kunnen leven/wonen…



Vijf jaar nu in een woonvorm voor mensen met NAH, zoveel verschillen tussen bewoners, maar allemaal 1 ding gemeen; hersenbeschadiging!

Bij een woonvorm denk je al gauw dat men niet zelfstandig woont, maar dat is hier niet. Hier streeft men naar een zo’n groot mogelijke zelfredzaamheid en waar nodig geeft men hulp. Je heb je eigen appartement, je eigen spullen en je doet je eigen ding…en als je hulp met iets nodig hebt, kun je bellen en komen ze om je te helpen. Overdag heb je de mogelijkheid, in mijn indicatie staat het ook, om naar het ActiviteitenCentrum (AC) te gaan. Ik ben nooit echt een fan van het AC geweest, maar de mogelijkheid was er…in september van dit jaar stop ik met deze ‘favoriete’ bezigheid van mij!
Wonen, terwijl ik dit schrijf, word mijn kamer schoongemaakt…omdat mij dit veel energie kost, ik doe wel wat dingen (mijn vrouwelijke kant) maar de grote dingen laat ik doen. Het is ook wel makkelijk, maar ook een noodzaak…want stoffen of iets opvouwen kost mij zoveel energie dus laat ik het liever even door anderen doen en kan ik mijn energie voor andere dingen gebruiken.

Zelfstandigheid is voor mij van belang, maar nu moet ik wat zelfstandigheid inleveren, maar 80% doe ik zelf, dus nog genoeg zelfstandigheid…ik moet er ook niet aan denken om mijn zelfstandigheid grotendeels te verliezen!



Op 18 juni jl. viel ik in de badkamer, om een lang verhaal kort te maken; heup links gebroken! Dus per ambulance naar het ziekenhuis, geopereerd…paar dagen daar gelegen, nu thuis. Wel fysiotherapie en ik heb een gedeelte van mijn zelfstandigheid moeten inleveren… Dit zal gelukkig van tijdelijke aard zijn zolang mijn herstelperiode duurt (hoop niet lang en daar werk ik hard aan!)

 Het wonen hier is goed; krijg hulp als ik het nodig ben, ontvang bezoek, ik kan zo de stad in, met mooi weer terrasje pakken, ergens eten, bioscoopje of theater bezoeken…en nog wel meer! Ondank mijn beperkingen, de reden ook dat in een woonvorm woon

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va
Een reactie posten
Meer lezen

PLANKENKOORTS?

  Clown? Jezelf voor schut zetten? Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!   Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusie
5 reacties
Meer lezen

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo
Een reactie posten
Meer lezen