Doorgaan naar hoofdcontent

HET KAN IEDEREEN OVERKOMEN!

Deze week bleek maar weer; het kan iedereen overkomen hersenbeschadiging. Een medewerker hier kreeg op het werk een herseninfarct! De hersenen zijn een gevoelig orgaan, want als daar wat gebeurd reageert je hele lichaam. Bij haar blijft waarschijnlijk geen restschade achter, maar je weet nooit…er is altijd wel iets veranderd, dat zal bij haar niet anders zijn!

Een herseninfarct is echt anders dan een hersenbloeding…meer informatie over de verschillen: http://neurologie.mmc.nl/nieuwsoverzicht/hersenbloeding_en_herseninfarct_dat_is_toch_hetzelfde Even kort; een infarct in de hersenen is dat er een bloedprop in een bloedvat zorgt voor een afsluiting van toevoer van zuurstof naar de achtergelegen cellen…en een bloeding in de hersenen is het gevolg van een geknapt of gescheurd bloedvat in de hersenen of zoals bij mij in en om de hersenen.



Het komt zo dichtbij, daarom doet het mij veel! Ik besefte altijd al dat dit iedereen kan overkomen, maar dan nog…een medewerker, ziekenhuis, revalidatiecentrum… Ik ken deze route en wat doe je er aan? Niets…bij mij duurde het even deze route, voor deze medewerker korter gelukkig. Ik heb veel overgehouden, wat beperkingen gekregen…wat zal deze medewerker overhouden? Zowieso veranderd er emotioneel iets, op het gebied van prikkels ook wel, maar in welke mate? Door deze blog en mijn boek heb ik mijn dingetje, de bloeding, een plekje gegeven, van mij afgeschreven. Het heeft mij geholpen, ik hoop dat zij het ook plek kan geven… Middels een blog of anders of hoe het bij haar werkt, dus wat voor mij heeft geholpen hoeft voor haar niet te helpen…voor iedereen werkt het weer anders.

Ik heb een lange weg gelopen en loop nog, je blijft dat doen, ook de medewerker. Al zal haar weg iets minder hobbels bevatten, maar ondanks dit verschil zal de pijn en het verdriet niet minder zijn! Je omgeving, je netwerk, zal dit moeten opvangen en hierdoor kracht geven…een luisterend oor zijn, een stimulans!




Als ik dit schrijf is het al weer even geleden, maar maakt het niet minder erg… Wat moet ik verder zeggen…je kunt het je pas voorstellen hoe het is als het jezelf overkomt!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va

PLANKENKOORTS?

  Clown? Jezelf voor schut zetten? Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!   Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusie

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo