Hoe kijk ik naar de toekomst? Is er voor mij een toekomst? Wil en
kan ik naar mijn toekomst kijken? En wat biedt deze mij? Ik schreef ooit een
blog dat was genoemd ‘Utopia’ … Dat ging over het smachten naar, voor mij, een
liefdesrelatie…wat toch voor mij een utopie is, nee deze blog gaat over mijn
toekomst. The Future.
Het is een utopie om te denken dat mijn toekomst zonder
beperkingen zal zijn, ook zal ik niet langer mijn streefgewicht behouden (dit
tweede feit heeft ook met leeftijd te maken en ik ben levensgenieter en dat in
combinatie met mijn beperkingen maakt het extra beperkt, een utopie dus)
Geen beperkingen in de toekomst is echt een utopie, mijn
beperkingen blijven, zijn constant…wordt niet slechter, ik moet er mee leren
leven of ik nu wil of niet! Wel gaan we, ik en mijn contactpersoon hier, kijken
naar hulpmiddelen bij het lopen en eten…maar dit zijn hulpmiddelen geen
oplossingen voor mijn beperkingen.
Hulpmiddelen daar blijf ik afhankelijk van, het helpt mij bij mijn
beperkingen…het zal niet zorgen dat ik weer loop of dat weer ‘normaal’ eet of
ik weer iets van de grond kan pakken (cd of papier). Nee het helpt mij om zulke
dingen te doen, makkelijker…want zonder kost het heel veel moeite of het lukt
helemaal niet. Als het niet gaat de eerste keer denk ik “ach..”, tweede keer
“okay…!?”. Bij de andere pogingen loopt mijn frustratie op en vloek ik,
schreeuw ik, maar ik ga door tot het lukt. De hulpmiddelen helpen mij dat
dingen geen frustratie meer oproepen. Bij het lopen is het anders…je weet dat
dit niet meer kan, frustrerend zeker maar roept het niet op omdat je weet dat
het niet gaat, dit is een verschil en hulpmiddelen helpen mij dit wel te kunnen
(zonder niet)
Hoe zie ik mijn toekomst? Dit is een moeilijke vraag! Mijn
toekomst…eh… Naar je verleden kijken gaat makkelijker omdat het al geweest is,
maar je voorstellen wat de toekomt voor jou in petto heeft? In 2007 wist ik ook
niet dat mijn leven het volgende jaar drastisch zou veranderen. Niemand kan
zich de toekomst voorstellen denk ik, ach wensen wel, maar voorstellen niet
denk ik. Ik zou wensen dat ik ooit de loterij zal winnen…veel geld en dan weet
ik wel wat ik er mee zou doen; een huis kopen waarin ik kan leven, allemaal
aanpassingen, gelijkvloers…hulp inhuren voor de dingen die ik niet kan. Ja…dan
zou mijn leven er anders uitzien…de toekomst die ik mijzelf wens, een utopie? Hiervoor
moet je wel aan loterijen meedoen, dit kost geld en de kans is klein. Klein om
te winnen, het blijft een gok als je meedoet…
Wat de toekomst mij brengt weet ik niet, maar 1 ding weet ik
zeker: ik wil mijn zoon zien opgroeien. En ik wil nog meer maar dat weet ik
allemaal niet zeker! Omdat de toekomst moeilijk zekerheden geeft.
In 2007 zag ik mijn toekomst zo; samenwonen met mijn grote liefde,
Thomas groeiend, een tweede kind…broertje of zusje voor hem, hogere functie bij
BJZ, misschien een andere woning, wie weet trouwen… Maar een ding was zeker: ik
zag een toekomst voor met haar…wat is daar nu van gekomen anno 2017?
I rest my case!
Reacties
Een reactie posten