XXX

Vervoer, de soap gaat nog ff door…mijn standpunt:

Geen vervoer dus…Waarom? Omdat de WMO en Welzijn Kampen hersenletsel niet begrijpen. Wel heeft men begrip voor het feit dat ik hersenletsel heb, maar begrijpt absoluut niet wat het met je leven doet! En met name wat het hebben van hersenletsel van invloed op je gedrag heeft!! En het feit dat je daar geen controle over hebt!  Geen controle over gedrag, dan kun je dus zonder het op dat moment zelf te realiseren ongewenst gedrag vertonen. En dit is mij gebeurd dus… Ik heb ongewenst gedrag vertoont waar ik op dat moment geen controle over had. Wat dus resulteerde in het feit dat men nu moeilijk doet om mij te vervoeren bij Welzijn! Een rolstoel niet vastzetten, mijn levensvervoerdersmiddel in combinatie met het onverschillige gedrag van de ‘vrijwillige’ chauffeur resulteerde dat ik ongewenst gedrag vertoonde! Ik werd boos ja, mijn hersenen verwerkten deze informatie niet goed door mijn hersenletsel en ik ‘flipte’ werd dus boos en zei van alles wat ik op dat moment niet bewust deed en geen controle over had! En hier willen ze een excuus voor. Zeg nou zelf: zou jij je excuus aanbieden voor iets waar jij geen controle over hebt? ‘o sorry dat ik hersenbeschadiging heb!’ Nee toch? Ik niet! Men zegt als ik dit doe dat mijn vervoerprobleem is opgelost…nou ik kies nu voor mijzelf! Moet ik mij schamen voor het feit dat ik hersenletsel heb, want dat zeg ik dus als ik dit doe! Ik heb respect voor mijzelf en dit zelfrespect wil ik houden hoor en door mijn excuus aan te bieden geef ik dit op!

De WMO vind mij gewoon te duur en dan word een inwoner van de gemeente Kampen als geld gezien, een kostenpost! Zo respectloos dit! Ik schaam mij voor het feit dat dat ik een inwoner ben in deze gemeente! ‘Dan zoekt meneer maar wat dichterbij, kost het ons minder!’ zegt men bij de WMO… Hoe weinig respect heb je dan voor je inwoners!

Maar na veel gepraat is er nu een positieve wending…een opening met welzijn door bemiddeling n.a.v. mijn verhaal door een gemeenteambtenaar…
En? Per 1 mei gaat met mij weer 1 dag in de week vervoeren, dus de vele gesprekken hebben gewerkt, maar helaas zit er belachelijk lange proefperiode aan vast…20 weken! Onredelijk en onmenselijk, maar ach, ff slikken en weer doorgaan, ik kan in ieder geval weer naar de Vogellanden…al is het voor 1 dag in de week met een absurd lange proefperiode. Sorry voor mijn hersenbeschadiging!

Seksualiteit is onderdeel van ieder mens, waarom heerst er dan nog steeds een stilzwijgend taboe op?  Ouderen en seks, verstandelijk gehandicapten en seks…en zeker ook bij hersenletsel en seks! Gevoelens zijn anders, emoties veranderd, maar wil zeggen dat ze ook weg zijn! Ook mensen met een beperking, zoals hersenletsel, hebben seksuele gevoelens. Het is onderdeel van het mensenleven, maar bij mensen met beperking is het anders, zijn er beperkingen.
En dit is lastig…gevoelens zijn er, maar hoe uit je ze? Goede vraag, ik hoor wel eens verhalen of lees wel eens op internet dan men zo gefrustreerd raakt dat medewerkers onbehagelijk betast worden, ongepaste ‘zorgvragen’ krijgen, seksuele handelingen horen ook bij de zorg! Waarom krijgt men wel hulp bij het eten als je dit zelf niet kan…maar seksuele handelingen dan? Frustratie bouwt zich op, er word niet over seks gesproken want dat is taboe in de zorg en uit zich hierdoor in ongepast gedrag.. het is en blijft een lastig onderwerp….seks.
Maar er over praten, grapjes maken met seks als thema… gezien reacties soms van medewerker is het een taboe, terwijl het toch leeft.  Opmerkingen maken of grapjes maken er zit altijd een kern van waarheid in vind ik.

Ik zou liegen als ik zeg dat sommige medewerksters hier mij niets doen! Ik ben ook mens en sommigen zijn echt mijn type, of je hebt een goede klik met elkaar, maar grenzen zijn er dan wel waar ik mij bewust van ben. Als ik goede klik met iemand heb dan spreek het uit aan diegene waar ik ‘gevoelens’ voor heb ontwikkeld…vaak klaart dit de lucht en heb je het erover en blijkt het gewoon een erg goede klik te zijn! Dit is normaal, maar er heerst een vleug van taboe over! En niets is zo menselijk als ‘gevoelens’ hebben…ook ‘seksuele gevoelens’ horen erbij, ook als je beperkt bent. Fantaseren erover hoort daarbij, ja ik geef het toe…ik fantaseer ook wel eens, droom wel eens er over, maar wie niet. Als iemand dit leest en zegt nooit te fantaseren over hoe het bij een ander zal zijn, LIEGT!

Taboes…dit is een taboe in de zorg, maar ook in deze maatschappij…praten doe je niet, tolerant? Ach we laten het oogluikend toe, iedereen weet het, stiekem doen we het allemaal (als het maar privé is), grappen erover maken (en toch zit er een kern van waarheid in), stiekem porno kijken. Iedereen doet het, weten het allemaal, maar toegeven ho maar! Tolerant? Scheiheilig! Taboe…echt. In de zorg wordt er raar over gedaan…terwijl er organisaties zijn, dus niet binnen een instelling, die aan seksuele zorgvragen doen!

Door er een taboe aan te hangen zijn zorgvragers op dit gebied ook huiverig om het aan te kaarten. Dus doet men het stiekem, spreekt men stiekem af met escortdames of hoertjes (als men geld heeft) of gaat er heen! De zorg zorgt ervoor dat dit taboe blijft bestaan! Medewerker worden hier wel in geschoold, maar het is en blijft een taboe!