Doorgaan naar hoofdcontent

FOUR SEASONS IN ONE YEAR


Tja beperkingen en de beleving ervan in de verschillende seizoenen, mooi onderwerp en goed dat het aangeven werd. Maar wel een lastig thema…de beperkingen zijn al zo verschillend, de seizoenen ook en de beleving van de seizoen is ook afhankelijk van de beperking die je hebt. Dus kan ik alleen vertellen over mijn beleving van de seizoenen.



Mijn favoriete seizoenen zijn de lente en zomer, maar de herfst en winter hebben ook wel iets. Omdat ik in een rolstoel zit, heb ik een hekel aan regen, omdat je zit en mij zittend voortbeweeg word ik kletsnat als het regent! Om een voorbeeld te noemen: ik was een keer met een vriend naar een theater voorstelling, dichtbij maar wel met mijn tempo minuutje of tien lopen (ik ‘loop’ met mijn rolstoel; gebruik niet mijn handen en armen om mijn rolstoel voor te bewegen maar mijn benen…trippelen noemt men dit) heen was het droog…terug regende het keihard en in die tien minuten terug was ik zo nat geworden dat zelfs mijn onderbroek nat was! Soms kun je er niets aan doen, maar ik kies dan liever voor droog weer als naar buiten ga. Ik heb een hekel aan regen, maar uit praktische overwegingen nu ik mij in een rolstoel moet voortbewegen wel!



December, de feestmaand, gezellig samen zijn met vrienden en familie. Met Sinterklaas, Kerst of/en Oud&Nieuw. Voor mij is dit lastig; ik hou niet van grote groepen mensen bij elkaar (te veel prikkels en kost veel energie), eigenlijk zeg ik het verkeerd…ik hou er wel van, vind het ook gezellig, maar door de minpunten (te veel prikkels en kost veel energie) vind ik dat de groep niet te groot moet zijn en vaak geef ik het ook van te voren aan en mensen kennen mij nu langer zo en houden hier al rekening mee.



Dit soort ‘grote’ bijeenkomsten, hoe gezellig ook, ga ik vaak uit de weg en regel vaak rondom deze dagen mijn ‘eigen’ bijeenkomsten met vrienden of familie. Of zoals ik soms zeg :”met me, myself and I”  Ook kies ervoor om met deze dagen mijn eigen ding te doen, ben ik het liefste op mijzelf soms. Kerstavond bijvoorbeeld…iedereen kijkt dan de Kerstspecial van ‘All you need is Love’, ik vind dit burgerlijk en dit is wel leuk om samen met je partner te kijken, gezellig toch, maar ik heb geen partner en kijk dan (mijn nieuwe Kerstavond-traditie) American Psycho! Bloederig, Kerstrood(?), hihi..hapje en een drankje erbij…klaar.

En met Oud&Nieuw ben ook op mijzelf, oudejaarsconference kijken, veel alcohol drinken met lekkers en om 23:58 naar bed, laveloos zodat ik dat geknal niet hoor hier.
Dit is niet zielig, hier kies ik voor!




Waarom de lente en de zomer? Lekker weertje, meestal, langere avonden buiten zitten en ook omdat…niet seksistisch bedoeld (geen metoo?)… vrouwen kleden zich zo dat de dingen (zowel de goede als de slechte) meer geaccentueerd worden…mannen ook trouwens mocht je daar op vallen. Ik ben een levensgenieter, niets beter dan op een terrasje zitten (of in een kroeg of restaurant) hapje  en drankje bestellen en mensen kijken, niet bewust kijken, maar het een leuke bijkomstigheid en dan mag het voor  het oog ook best goed uitzien…genieten van het leven!



Sneeuw, regen en wind is niet heel handig als rolstoeler, met name als je in je rolstoel voortbeweegt zoals ik…lopend, trippelen noemt men dit. Gladheid dan zorgt voor weinig tot geen grip, wat komische taferelen oplevert, maar mij vergaat dan het lachen! Nauwelijks vooruitkomen en meer moeite hebben/nemen/doen om je voortbewegen, vooruitkomen, levert mij dan stress en frustratie op. In een eerdere blog legde ik uit hoe frustratie bij mij leidt tot woede, wat mijn coördinatie (die ik dan nodig heb) niet ten goede komt en dit leidt weer tot meer frustratie, wat meer woede geeft, coördinatie wordt nog slechter en dit leid weer tot meer woede…en zo beland ik in negatieve vicieuze cirkel. Neen geef mij dan maar droog weer! En dit heb je meer in de zomer, ondanks dat zomerse regenbuien ook niet ‘fijn’ zijn .



Nog even terug, beperkingen zijn zo verschillend en hun reactie op weersverandering in verschillende seizoenen ook! En dan heb je ook nog een menselijke factor…hoe iemand zijn/haar beperking(en) ervaart, bepaald ook hoe hij met weersveranderingen in verschillende seizoenen ervaart! Dit is mijn mening; hoe ik er mee omga is anders dan hoe jij er mee omgaat, ieder mens is anders en reageert ook anders.


Conclusie: 
hoe jij je beperking ervaart bepaald je beleving van de weersveranderingen in de verschillende seizoenen!

Reacties

  1. Emil, wat een prachtige blog. Zo duidelijk beeldend omschreven.

    Goede uitleg.

    Dit mogen veel mensen lezen.

    Je bent een topper hoe jij in het leven staat en denkt.

    Natuurlijk heb je frustraties en ben je boos. Maar dat herken ik zo.

    Toch geef jij mij vaak kleine tips om er anders naar te kijken bij mezelf. Dus bedankt daarvoor.

    Ga alsjeblieft door met je blogs.

    Dit vind ik oprecht een hele mooie duidelijke blog.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo

VERDRIETIG?

Ik verdrietig? Ik ben mijn huis, vriendin, werk, auto en sommige vrienden kwijt. Veel kwijtgeraakt, heb ik daarom verdriet? Ja, soms zeker wel. Tranen vloeien dan rijkelijk… Bij het horen van de bepaalde liedjes van bijvoorbeeld Acda en de Munnik, Spinvis, the Doors, Lenny Kravitz om er maar een paar te noemen. Herinneringen die bepaalde emoties oproepen? Heb ik ook; muziek bijvoorbeeld… De eerste keer weg met Thekla naar Noordwijk aan Zee, ons nummer toen “Het regent zonnestralen” van Acda en de Munnik. En het nummer van Van Dik Hout “Laat het los” samen met Joyce het keihard meezingen aan de bar in het Beugeltje. Skik met “Op fietse” de omgeving waar hij over zingt dan ken ik en vele stukken heb ik ook gefietst. Als puber…als ik boos was op mijn moeder ofzo draaide ik vaak de Heideroosjes “Tering tyfus Takketrut” Zo zijn er nog veel meer te noemen. Wat zegt Wikipedia over verdriet: Verdriet Verdriet of droefenis is een emotie waardoor mensen en dieren kunnen uitdrukk