TERUGBLIK 2019

Ik weet nu al dat ik slapend het nieuwe jaar begin, om 23:58  ga ik naar bed. Vuurwerk trotserend, de knallen dan, om toch in slaap te komen nuttig ik wat alcoholische versnapering (lees: veel)

Wat was 2019 voor een jaar? Wat steekwoorden; vakantie, verandering, ontdekken, inclusie, klimaat, wereldkampioen, gin, vriendschap, onverschillig, verdriet, genot, muziek… 
In dit jaar heb ik kennisgemaakt met twee, voor mij, nieuwe zangeressen en meteen was ik wel even onder de indruk. In 2019 ontdekte ik de zangeressen Billie Eilish en Jessie Reyes. Van de eerste heb een cd aangeschaft en van de tweede nu nog via Spotify, maar in 2020 een cd?

Einde van een jaar mogen lijstjes niet ontbreken, naast luisteren naar de lijst der lijsten ‘de Top 2000’ volgen hier mijn lijstjes van 2019:


Cd’s:

1.       LANA DEL REY “Norman Fucking Rockwell!”

2.       THE NATIONAL “I Am Easy To Find”

3.       BILLIE EILISH “When We Fall Asleep Where Do We Go ?”

4.       HEATHER NOVA “Pearl”

5.       WEEZER “the Black Album”

6.       IRIS PENNING “Liever vieze voeten”

7.       RAMMSTEIN

8.       EELS “The Deconstruction”

9.       JESSIE REYES “Kiddo” en “Being human in Public”

Series:

1.               What if

2.               Arrow seizoen 7 en 8

3.               Empire seizoen 6

4.               Big Little Lies seizoen 2

5.               Queen of the South seizoen 3 en 4

6.               The 100 seizoen 6

7.               Dr. Bull seizoen 4

8.               Chicago Fire seizoen 8

9.               Suits seizoen 9

Films:

1.       John Wick 3 Parabellum

2.       Once Upon A Time In Hollywood

3.       The Informer

4.       Joker

5.       The Irishman

6.       The Insider

7.       Glass

Positie van mensen met een beperking gaat achteruit ondanks VN-verdrag Handicap was deze week iets wat in het nieuws opviel. Een erg belangrijk onderwerp, maar wij ‘nuchtere Nederlanders’ zijn ons er niet van bewust dat door ratificatie van het VN-verdrag Handicap Nederland een verplichting is aangegaan om de positie van mensen met een beperking te verbeteren/te versterken, maar na drie jaar blijkt het tegenovergestelde!
Zijn wij Nederlanders dan te luchtig gaan denken over deze verplichting? Ik denk het wel! Een citaat uit het bericht: “Het VN-verdrag Handicap is niet vrijblijvend. Met het ondertekenen van dit mensenrechtenverdrag in 2016, heeft de Nederlandse overheid zich verplicht om de positie van mensen met een handicap te versterken. Zij moeten toegang hebben tot alle goederen en diensten, gelijk worden behandeld en zoveel mogelijk hun eigen leven kunnen leiden. Daar is stevig overheidsbeleid voor nodig. In plaats daarvan worden sinds de decentralisaties verplichtingen uit het verdrag neergelegd bij gemeenten, zonder duidelijke afspraken over wat er van terecht moet komen. Mensen met een beperking krijgen moeizaam toegang tot zorg en ondersteuning en voelen zich gewantrouwd wanneer zij daar een beroep op doen. De overheid legt vervolgens geen sancties op als mensen met een beperking toch uitgesloten worden.”
Het is geen gunst voor mensen met een beperking maar een recht! En dit nog niet doorgedrongen tot alle beleidsmakers en zeker bij de bevolking! “Ach laten we zielige gehandicapten maar een verdragje geven dan houden ze wel op met zeuren…” Men is zich niet bewust van deze verplichting en daar moet men meer bewust van worden en deze brief aan de Kamer moet een stap in deze bewustwording zijn en het schaduwrapport waar men over spreekt in de brief vind je hier in eenvoudige bewoording

Twee boeken sprongen er voor mij uit dit jaar: de roman van Ronald Giphart “Alle Tijd” en het boek van Mark Manson “De Edele Kunst van not giving a F*ck”  Een citaat uit het laatst genoemde boek: 
”Geluk ontstaat door het oplossen van problemen"
Problemen zijn een constante in het leven. Als je een gezondheidsprobleem oplost door lid te worden van een sportschool, creëer je nieuwe problemen. Je moet dan bijvoorbeeld vroeg op om op tijd op de sportschool te zijn, je zweet dertig minuten lang als een bezetene en vervolgens moet je douchen en schone kleren aantrekken om niet als een wandelende stinkbom op kantoor te verschijnen. Als je het probleem dat je niet genoeg tijd met je partner doorbrengt, oplost door de woensdagavond voor jullie tweetjes te reserveren, genereer je nieuwe problemen. Je moet dan voor die woensdagavond iets bedenken wat jullie geen van tweeën haten, je moet ervoor zorgen dat je voldoende geld hebt voor leuke dinertjes, je moet de chemie en de vonk die je volgens jullie bent kwijtgeraakt zien terug te vinden, en je moet een bevredigende manier vinden om seks te hebben in een kleine badkuip met veel te veel bubbels. Problemen houden nooit op; ze worden slechts ingewisseld en/of verbeterd.” Tja denk daar maar eens over na…

Een citaat uit “Alle Tijd”:
In de begintijd van onze vriendschap was er natuurlijk sprake van een zekere inwisselbaarheid. Het is een romantisch idee te denken dat vriendschap niet gebonden is aan leeftijd of afkomst, maar in de echte wereld zijn mensen bevriend omdat ze op elkaar lijken, ongeveer even oud zijn en bij elkaar in de buurt wonen. Wij voldeden aan deze drie voorwaarden. Met het verstrijken van de tijd zijn we steeds minder op elkaar gaan lijken. Vandaag de dag was het werkelijk niet te organiseren om samen te reizen, en ook dat is vast symbolisch.”
Een hele andere leeservaring, de een roman, de andere een “studieboek” (zoals ik het noem) maar uit beide is genoeg te leren, levenslessen te leren. Het pakt je beide bij de strot en daarom zijn dit voor mij de twee boeken van 2019!

Dit jaar is na 18 jaar onze lieve poes Simba overleden. Hij herkende mij na mijn hersenbloeding al niet meer; andere stem, rolstoel en een lange tijd niet thuis geweest. Niet dat het minder erg word, in tegendeel. Maar ondanks alles, het was mijn maatje, maar ik had ook al een beetje afscheid van hem genomen. Zeker toen ik in Kampen ging wonen…

Op 17 december jl. viel mijn oog op het volgende artikel in de Trouw:
Ik heb geleerd mezelf een schop onder de kont te geven op donkere dagen
Enkele citaten van haar psycholoog: "Jouw valkuil is het verdriet wegdrukken. Het is belangrijk je emoties toe te laten, anders kan het je later in de weg gaan staan. Iedereen heeft slechte dagen."
"Je bent iemand die doelen stelt. En nu komen er dingen op je pad die je niet had bedacht. Een dag stilstand is oké. Er zijn ook andere manieren van zingeving, van energie krijgen. Niet alleen maar je gezondheid. Dat kun je relativeren." Goed advies dit, maar een beetje een opendeur om te zeggen dat iedereen slechte dagen heeft DUH!? De psycholoog heeft gelijk, maar voor dit advies moet je dus een opleiding hebben? In dit geval ben ik dan mijn eigen psycholoog wel!

Citaten van Melanie zelf die mij raakten:

"Je wereld stort in: huilen, woede, verdriet. Al die dingen die je niet meer kunt. De vrijheid die je hebt om even vier trappen op te rennen, naar de markt te gaan, te fietsen." Tja alles verliezen en je wereld stort in…ja dat kan ik beamen. Daarom raakte mij haar volgende citaat mij diep: Er zijn de nodige revalidanten die het leven opgeven. "Dat snap ik. Je leven verandert drastisch. Even naar een vriendin fietsen die op driehoog woont, dat komt niet meer terug. Als je geen doorzetter bent, of een negatieve instelling hebt, of met je werk moet omscholen, dan is verwerking extra moeilijk. Aan de andere kant plegen ook veel niet-gehandicapten zelfmoord. Als je geen vooruitgang meer boekt, of niet gelukkig kan zijn, wordt het lastig. Ik heb gelukkig geleerd mezelf een schop onder de kont te geven op donkere dagen." Ik geef niet op, nooit, maar dit kan ik heel goed begrijpen. Ooit dacht ik “wat zou het een hoop oplossen als ik er niet meer zou zijn…dan hoef ik dit niet te beleven en bespaar ik mijn omgeving dit ook” Niet gedaan en ben blij dat ik er nog ben en zoveel heb meegemaakt ondanks mijn beperkingen, maar echt deze gedachte heb ik wel gehad…ik denk dat iedereen deze gedachte heeft als je leven totaal anders wordt!

Vakantie…een weekje weg met mijn vader: qualitytime! De eerste dag ging Thomas ook mee, geweldig. Drie generatie de Boer even samen…goede gesprekken ook echt ff qualitytime dit, genieten met een grote g! Hertme, zo heette plaats en heet was het! Minicamping en wij hadden er een vakantiewoning…luxe, voetbal op tv, lekker eten en drinken. De omschrijving van de plek: Op onze minicamping kunt u genieten van onze Twentse gastvrijheid, de rust en ontspannen sfeer in de landelijke omgeving Weleveld! Rust? Ja, als van landelijk houd…grasmaaiers, trekkers, brandlucht…ontspannen? Niet veel te doen, in 2020 toch weer vakantiehuisje op een park; daar heb je meer te doen en kun je even ergens heen lopen i.p.v. rijden…ben je minder afhankelijk van dit soort vervoer. Ben benieuwd waar we komend jaar terecht komen.


In 2019 schreef ik deze voornemens voor 2019:
2019 wat zal het jaar brengen? Tja, ik ga 42 worden. Misschien naar de Ziggo Dome en naar de Noorse Fjorden? Theaterbezoek is een zekerheid, de zomer van dit jaar? Welke films ga ik zien? Welke cd’s zal ik aanschaffen? 

In 2020 moet er wel aan geloven…2018 niet, 2019 niet nee in 2020 moet ik maar eens het Ziggo Dome met een bezoekje vereren!  De Noorse Fjorden laat ik maar varen…wensen, dromen, het werd Hertme…niet zo ver en niet in/op een boot, maar wel met mijn pa en mijn zoon was er ook een dag en nacht: een genot om met drie generaties bij elkaar te zijn! Daar kunnen De Noorse Fjorden niet tegenop! Film’s en cd’s kun je lezen in mijn lijstjes. Het theater vereerde  ook het afgelopen jaar weer met wat bezoekjes; Turks Fruit, van Dik Hout, Nasrdin Dchar, Johan Derksen, Patrick Lauerij, e.a. Ook dit jaar weer naar Hedon geweest, naar een concert van Roxanne Hazes.  Ja, echt met mijn lieve vriendin Mirjam (wilde ik ff zeggen) Zij gaat het komende jaar in het huwelijksbootje stappen, maar ik heb haar grote liefde nog niet ontmoet helaas…hopelijk in het nieuwe jaar.Ook dit jaar weer naar Hedon geweest, naar een concert van Roxanne Hazes.  Ja, echt met mijn lieve vriendin Mirjam (wilde ik ff zeggen) Zij gaat het komende jaar in het huwelijksbootje stappen, maar ik heb haar grote liefde nog niet ontmoet helaas…hopelijk in het nieuwe jaar.

Steekwoorden 2020: Javier Guzman, ongehinderd, ambassadeur, Victoria Koblenko, bier, muziek, vakantie, bioscoop, Ikea, drieënveertig, Piepschuim, Tarantino, beperking, blog, Kampen, vrienden, hoop, verlies, gin, monopoly, mmb, Vogellanden, genieten, MEE, tapas, Berenburg, sporten, verhuizen, liefde, seks, dik, was, uwv, geld, lezen, vrijwilligheid, computer, regiotaxi, Valys, chiropractie, fysiotherapie, brillie, chocolade, Zwolle, verslaafd, koken, rechtzaak, frikandel, Her Majesty,  kwartet, etc.

Eindig ik deze blog met iets wat de Koning in zijn Kersttoespraak noemde:
Geluk laat zich niet dwingen. Het is ongrijpbaar. Het komt plotseling, als een geschenk uit de hemel. Als we nagaan wat ons het meest gelukkig maakt, dan geeft bijna iedereen hetzelfde antwoord: de mensen om me heen.
Ik wens u allen – waar u zich ook bevindt en hoe uw persoonlijke omstandigheden ook zijn – een gezond 2020!