Doorgaan naar hoofdcontent

GEZEGEND


1 januari 2020. Jeetje, na een paar colaberenburg, wat vette oliebollen en worst wakker geworden uit mijn ‘comateuze’ slaap. Nou ja slaap…om 23:45 gisteravond naar mijn bedje gerold, helaas alleen, maar in deze toestand maar beter ook denk ik…veel actie zit er niet meer in mij! Geen geknal aan mijn kop, nee ‘comateuze’ slaap. Ook kon ik na het zien van een slechte oudejaarsconference op RTL4 ook in coma raken, alleen de drank erbij versnelde dit proces gelukkig!

Tijd. Een normaal iets, ook voor mij…het is er altijd, klokken, wekker en op je telefoon. Maar mijn beleving is anders en dit komt het beste naar voren bij afspraken. Een ‘normaal’ iemand (niet dat ik niet normaal ben maar een mens zonder NAH bedoel ik) kan het niet zoveel schelen als iemand iets te laat komt op een afspraak…ik voor mijn letsel ook niet! Kon schakelen en dacht toen “ach…whatever” maar nu vreet mij op en ‘bijt mijn nagels’ (niet echt maar bij wijze van spreken). Ik kan er niet mee omgaan, nu denk ik ‘tijd is tijd’, ik kan nu moeilijk met de situatie omgaan als mensen te laat komen…maar dit is met name als we daarna ergens heen gaan (theater, restaurant of iets anders) Het zijn zulke momenten met name waar tijdsdruk achter zit en deze tijdsdruk is voor mij moeilijk om mee om te gaan…niet moeilijk, maar men moet op tijd komen.
Tijd. Tja, we denken genoeg tijd te hebben om onze dromen te verwezenlijken, maar er komt altijd iets op je pad dat je bewandeld om je dromen uit te laten komen…een hobbel, een scheve tegel, een muur, een obstakel iets stopt je lopen. Bij mij was het een hevige hobbel, de hersenbloeding! Tijd is relatief, genieten van de tijd die je hebt…mijn dromen zijn nu anders, de hersenbloeding heeft er voor gezorgd dat ik op een ander pad ben gaan lopen. Hopelijk met minder obstakels, hobbels in of op mijn nieuwe pad.



Digitaal leven? Ik bevind mij op een digitaal pad. Via Facebook, Instagram, Twitter, WhatsApp, Skype, en Messenger blijf ik in contact met vrienden, familie, kennissen en vage personen. Ik zit veel voor mijn computer; schrijf mijn blog, kijk series en films, surf wat op het net, waar ik soms wat fotootjes vind van Victoria Koblenko en ook zeker andere foto’s of filmpjes. Ik heb een IPad, een E-Reader, Smartphone. Luister veel muziek, naast mijn enorme collectie cd’s luister ik ook veel via Spotify. Lees de krant digitaal. Woorden als downloaden, uploaden, streamen, wifi, SSID, WPA, usb, hdmi zijn mij niet onbekend en behoren nu toe aan mijn rijke vocabulaire… Nee ik ben geen digibeet!



Morgen, 24 januari is het al weer 12 jaar geleden van mijn hersenbloeding. Twaalf! Ik ben niet zo van het terugkijken, maar wat is er veel veranderd en gebeurd. Maar er is zoveel negatief veranderd daar heb in vorige blog genoeg over geschreven. Ik heb dit leven dus twaalf jaar, mijn andere leven (zoals ik dat noem) hiervoor duurde 30 jaar dus mag nog even. In de 12 jaar heb mijn van een jongentje een puber zien worden, heb ik in Kampen (waar ik 5 februari a.s. al weer 10 jaar woon) een nieuw netwerk opgebouwd, ben vrijwilligerswerk gaan doen bij Vogellanden en Stichting MEE, ben betrokken bij de lokale gemeente en hun inclusie-agenda middels een cluster (ook toegankelijkheid), ben VN-ambassadeur voor het Verdrag ”Convention on the Rights of Persons with Disabilities”. Tja VN ambassadeur;  houdt in dat ik mij inzet dat het verdrag ook uitgevoerd wordt, dit doe ik middels het cluster, seminars en congressen te bezoeken, cursussen te volgen, voorlichting te geven en ik wil iets op Facebook en Twitter beginnen (als het er nog niet is…) Met dit laatste ben ik nog druk bezig, is in onderzoeksfase, maar er is al zoveel….



Vroeger in mijn werk had ik ambitie. Ambitie om directeur te worden. Ze noemden mij ook ‘directeur in de dop’ zelfs de toenmalige directeur! Ik had de kwaliteiten om dit te bereiken, nu zet ik deze kwaliteiten in bij mijn vrijwilligerswerk, bij de Vogellanden. Ook bij Stichting MEE, maar dan in voorlichting. En ook middels mijn blog, directeur zal ik nooit meer worden, maar ik wil deze kwaliteiten niet laten gaan, inzetten, niet nutteloos laten, maar gebruiken en inzetten waar ik kan.

Nieuws, ik volg het zeker…klimaatverandering, protesteren. Tja altijd doffe ellende, maar het heeft voor mij ook iets positiefs…ik denk soms “het kan blijkbaar nog minder…” De maand in nieuws uit de krant, elke dag een ‘opvallende’ kop van de voorpagina, nou ja opvallen iets wat de voorpagina van Trouw kopte (zo heet de krant die ik lees)


Een normale schrikbarende jaarwisseling
Met de flat is weinig mis, met de bank wel
Trump neemt groot risico met aanslag op Iraans kopstuk
Irak wil Amerikanen het land uit
Kamer legt vuurwerk aan banden
Spoor is niet bestand tegen extreem weer
Helft pleegouders haakt af uit onvrede over het zorgsysteem
Zorg houd nieuw personeel niet vast
Conflict VS-Iran gaat nieuwe fase in
Scholen in verzet tegen plannen Slob
Robots gemaakt van levend weefsel
Luchtvaart eerst schoner dan groeien
‘Straf voor doodslag te ver af van die voor moord’
Inwoners Hawija eisen compensatie naar Nederlandse bom
Thuis loopt een vrouw het meeste gevaar
Duizenden families verjaagd voor project Nederlandse bedrijven
Corruptie Angola liep via Nederland
Groen boeren levert op den duur geld op
Minimumtarief zzp’ers lost weinig op, stelt commissie
‘Jehovah’s gaan niet goed om met seksueel misbruik’
Kritiek op verkoop verblijfspapieren
Rutte verrast met historische excuses
Vergeten laptop toont lekken in beveiliging KPN
KPN onder vuur door samenwerking met Chinezen
Commissaris voor migratie eist solidariteit in EU




Okay de maand in het nieuws en welke kop sprong er voor mij uit? Nou…‘Jehovah’s gaan niet goed om met seksueel misbruik’  

Het woord Jehova’s is respectloos, discriminerend en het is eigenlijk een scheldwoord. Heb je respect schrijf/zeg je Jehova’s Getuigen want Jehova betekend God en zijn getuigen van God niet God zelf dus! Het nieuws is goed en het is absoluut niet goed wat is gebeurt en waarschijnlijk nog gaande is binnen deze gemeenschap, maar de kop kan niet hoor.

"Zij zijn er oprecht van overtuigd dat ze geen probleem hebben. Dat heeft te maken met hun ware-religie-denken. Ze stellen zich boven de wereld, boven de overheid. Ze moeten God meer gehoorzamen dan mensen. Wie is het WODC, wie is het ministerie om hun te vertellen hoe zij het moeten doen. Hun manier is Bijbels en wordt daarmee gezegend."
(WODC =Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum)


Te erg voor woorden hun reactie, maar alles is Bijbels en wordt daarmee gezegend…ben ik met NAH dan gezegend?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo

VERDRIETIG?

Ik verdrietig? Ik ben mijn huis, vriendin, werk, auto en sommige vrienden kwijt. Veel kwijtgeraakt, heb ik daarom verdriet? Ja, soms zeker wel. Tranen vloeien dan rijkelijk… Bij het horen van de bepaalde liedjes van bijvoorbeeld Acda en de Munnik, Spinvis, the Doors, Lenny Kravitz om er maar een paar te noemen. Herinneringen die bepaalde emoties oproepen? Heb ik ook; muziek bijvoorbeeld… De eerste keer weg met Thekla naar Noordwijk aan Zee, ons nummer toen “Het regent zonnestralen” van Acda en de Munnik. En het nummer van Van Dik Hout “Laat het los” samen met Joyce het keihard meezingen aan de bar in het Beugeltje. Skik met “Op fietse” de omgeving waar hij over zingt dan ken ik en vele stukken heb ik ook gefietst. Als puber…als ik boos was op mijn moeder ofzo draaide ik vaak de Heideroosjes “Tering tyfus Takketrut” Zo zijn er nog veel meer te noemen. Wat zegt Wikipedia over verdriet: Verdriet Verdriet of droefenis is een emotie waardoor mensen en dieren kunnen uitdrukk