HERSENSPINSELS

^{PULP FICTION}

 

AFHANKELIJKHEID BLIJFT STOM

Goh, twee weken geleden had ik via mijn vrijwilligerswerk bij Stichting MEE, naast mijn vrijwilligerswerk bij Vogellanden, een leuke opdracht om voorlichting te geven over NAH bij de gemeentewerkers van Dalfsen. Okay ik zou mijn verhaal doen als ‘ervaringsdeskundige’ binnen de voorlichting. Ik kan niet zelf rijden dus had ik een taxi geregeld om mij daar heen en terug te rijden…maar zoals je al raad; was de taxi veel te laat waardoor het geen zin meer had om heen te gaan! Dus het ik de ritten moeten annuleren en de medewerker van MEE teleurstellen dat ik niet kwam.

Het feit dat ik door anderen, taxies, ergens niet heen kan blijft stom! kijk, als ik zelf kon rijden en kreeg pech waardoor ik niet kan komen is anders;  dan kan ik mijzelf iets ‘verwijten’ of teleurgesteld zijn. Dit anders bij die ‘stomme afhankelijkheid’; daarbij ligt de schuld bij de chauffeur van de taxi en het taxibedrijf en niet bij jezelf! Het is geen pech. Afhankelijkheid blijft dus stom, 7 van de 10 ritten gaan goed…maar dit moet 9 van de 10 worden vind ik…maar ja…ik heb het niet voor het zeggen, hiervoor ben ik afhankelijk van anderen!

 

BEWUSTWORDING

Ben bezig met meer bewustwording creëren over Inclusie onder de inwoners van de gemeente Kampen, dit doe ik door middel van ‘mijn project’: de tekst op flyer (krijg je een idee van het project

 

De Inclusionist – naar een idee van Emil de Boer

Meewerkende organisaties: Cluster MMB, Stichting Geluksacademie, Stadsgehoorzaal Kampen, Quintus

Een illusionist kan doen alsof mensen of spullen er niet zijn. Maar sommige zaken zijn niet eenvoudig weg te poetsen. Gebeurtenissen of beperkingen maken deel uit van het leven van veel mensen. Voor de samenleving is het van belang dat we elkaars verhaal kennen. Hierdoor kunnen we beter op elkaar en op actuele ontwikkelingen reageren. Want uiteindelijk gaat het niet om illusionisme, maar om inclusie: iedereen telt mee!

Heb je ook een verhaal te vertellen en wil je dit delen? Kom dan zaterdag 9 oktober naar Quintus, Vloeddijk 38. Om te beginnen delen we onze verhalen met elkaar. Je bepaalt zelf wat je wel en wat je niet wilt vertellen. Een gespreksleider is aanwezig, zo ook vier kunstenaars die elk hun eigen specialisme hebben: woord, beeld, podiumkunst, muziek. Na het gesprek kiezen alle deelnemers een kunstvorm en kunstenaar. De gedeelde verhalen vormen de aanleiding voor de kunstwerken die door de deelnemers, met begeleiding van de kunstenaars, gemaakt worden.

Nadat we klaar zijn met de kunstworkshops, bespreken we de ervaringen. Hopelijk zijn er deelnemers die zich verder willen ontwikkelen in een kunstvorm. Want dat zou dan kunnen in een vervolgproject, waarin we met dezelfde kunstenaars verder gaan. De deelnemers krijgen hierin meer tijd en meer begeleiding om hun verhaal, individueel of in een kleine groep, vorm te geven.

Door een subsidie uit het Heropeningsfonds van de gemeente Kampen, zijn er voor de deelnemers geen kosten aan de activiteit op 9 oktober verbonden. Om mee te kunnen doen, heb je ook geen voorkennis of een bijzonder talent nodig. Aanmelden kan bij Quintus via: info@quintuskampen.nl, of telefonisch: 038 33 71 200.

Programma:

10.45 uur                              : inloop

11.00 uur                              : verhalen delen

12.00-13.30 uur                   : kunstworkshops

13.30-14.00 uur                   : afsluiting

Voor hapjes en drankjes wordt gezorgd!

 

Bewustwording begint met praten en van deze mooie gesprekken/verhalen gaan we in verschillende kunstvormen verwerken om in het vervolg…project is een doorlopend traject…een voorstelling maken ‘de inclusionist’. Kunst verbind, theater verbind, laten deze vorm nu gebruiken om op het gebied van inclusie verbintenissen te leggen. Dit zorgt voor bewustwording! Want bewustwording hiervan is belangrijk; voor inwoners van deze gemeente, de gemeente zelf en de organisaties binnen deze gemeente en de samenwerkingspartners van de gemeente. Hoe mooi is het dan om middels dit project en traject deze bewustwording te stimuleren!

 

LIEFDE 

Ik had laatst een goed gesprek over relaties. Ik ben tot de conclusie gekomen en vertelde ik dat ik zeker geen vaste relatie meer wil. Een vriendin zoals ik had, niet meer…niet dat ik materiaal daar meer voor ben, maar ik heb genoeg nu aan mijzelf! Met al mijn beperkingen kan ik er geen ‘beperking’ (zo zie ik dat) meer bij hebben. Wil niet zeggen dat het gevoel weg is, ik word nog ‘gewoon’ verliefd en ik heb ook nog ‘gewoon’ seksuele gevoelens, maar ik heb mij er al bij neergelegd bij het dat geen vriendin wil in de zin van een ‘vaste’ relatie….seks, wie weet, maar niets vast. Bij een vaste relatie vind ik dat je ook iets moet kunnen bieden en hier is nu mijn euvel…

In het begin had ik duidelijk wel de behoefte aan een vriendin, maar meer uit schuldgevoelens…zij een ander, ik dan ook! Maar zo werkt het niet meer, de Emil voor de hersenbloeding is niet meer, er is nu een andere Emil. Nog wel dezelfde humor, nog steeds dezelfde muziek-, boek- en filmsmaak…nog steeds netwerker, breed empathisch vermogen, nog steeds levensgenieter (kilo’s vliegen er aan, maar okay), maar alles is anders nu. Ik moet rekening houden met mijn beperking, nu meer afhankelijk geworden van anderen…

 

CORONA-OORLOG

Na anderhalf jaar, mogen we sinds vandaag de 1½ meter los laten, maar er komt een corona-pas in de plaats. Om toegang te krijgen tot restaurant, theater, bioscoop en andere openbare gelegenheden. Ik ben hier absoluut niet op tegen, alles om deze pandemie te bestrijden…er kwamen mondkapjes, de anderhalve meter afstand houden, vaccinaties. In deze strijd is niets te gek, we zullen Covid-19 in toom krijgen…weg gaat het niet maar als de vaccinatiegraad straks hoog genoeg is; hebben we bereikt wat we met ons allen aan het begin wilden behalen in deze ‘oorlog’: groepsimmuniteit! Covid is dan onder controle en is het net als de griep onder ons. Zoals ik al zei in mijn blog ‘HET MOEILIJKSTE JAAR 2021’ er zullen veranderingen gaan plaatsvinden en hier hebben wij mee te dealen!

 

In mijn blog ‘HET NIEUWE NORMAAL; PREUTSE SAMENLEVING’ stond deze citaat:

Men moet zo nu en dan zijn trots negeren en zijn ideeën aanpassen. (Agatha Christie, Brits schrijfster 1891-1976)

En dit moeten sommige mensen nu ook doen; even hun trots opzij zetten en hun idee over een bepaald onderwerp aanpassen om dit klotenvirus eronder te krijgen.