PLANKENKOORTS?

 

Clown? Jezelf voor schut zetten?

Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!

 

Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusieve samenleving zijn terugkerende thema’s, maar vooral MEEDOEN.

 Voor mijn hersenbloeding scheet ik in mijn broek als ik een sollicitatiegesprek had, voor een groep moest staan praten…laat staan dit! Maar nu denk ik ‘ben toch al beperkt, dus wie kan mij wat maken!’ Waarom vond ik dingen toen eng?  Tja, ondanks mijn grote bek was ik op zulke momenten een klein zielige scheitert! Op die momenten moest ik mij kwetsbaar opstellen, jezelf laten zien, wil dit zeggen dat ik ooit mijzelf ben geweest of durfde te zijn? Ja bij mensen die mij waardeerden en kenden; familie, vrienden, geliefden, etc.  Kwetsbaar opstellen durfde ik niet toen, maar nu val ik onder de doelgroep ‘kwetsbaren’ dus ik denk nu:’What the F*ck!’

 Terwijl ik dit schrijf is het begin mei en dus de laatste maand tot mijn voorstelling op zaterdag 17 juni gaat in, nog ff hard werken, puntjes op de i en veel oefenen. Meeste is al klaar, maar beetje schaven en wat dingetjes nog erin verwerken. Wat een werk zo’n theatervoorstelling maken, ik krijg wel respect voor die makers, cabaretiers, acteurs en geluidsmensen zeg! Er komt veel bij kijken, bij zo’n voorstelling van anderhalf uur… We kijken naar een show van 1,5 uur, maar er zit wel een dik jaar of meer werk in! In mijn geval van het idee in november 2020 tot 17 juni 2023 dus dik 2,5 jaar!

 

Wat steekwoorden; vooroordelen, beperking, inclusie, rolstoel, muziek, hersenbloeding, IC, herinneringen, hoe omgaan met…, film, zang, dans, emoties, gevloek, humor, sarcasme, woede, verlies, onbegrip, leven veranderend etc. Aan de hand van mijn, ons, verhaal neem ik jullie mee op reis en hoop ik duidelijk te maken hoe het is om beperkt te zijn en hoe het voor de ‘directe’ omgeving is dat iemand die je kent of dierbaar is een beperking krijgt! Een beperking krijgt 1 persoon, maar iedereen in haar/zijn omgeving krijgt ermee te maken.

 Op de website van de Stadsgehoorzaal:

‘Emil: “ Ik wil graag de verhalen van ‘ons kwetsbaren’ bundelen in een cabaret/theaterstuk. Op deze manier kun je met een vleugje humor en zelfspot thema’s die we tegenkomen in het leven bespreekbaar maken en onder de aandacht brengen van een groot en breed publiek. Ik wil een voorstelling maken die gaat over een inclusionist. De Inclusionist kan heel veel weg goochelen, maar er zijn ook dingen die niet weg te goochelen zijn. Zoals beperkingen, verschillen tussen mensen en verdrietige ervaringen. Hoe gaan we om met dat wat niet weg te goochelen is?”

 In de voorstelling beleef je met de twee hoofdpersonen wat er kan gebeuren als mensen mét en mensen zonder NAH elkaar ontmoeten. Of eigenlijk gewoon als je iemand ontmoet die heel anders is dan jij. En hoe je de wereld ervaart als die wereld niet is ingericht op hoe jij in elkaar zit. Dat kan verwarrende, pijnlijke, maar zeker ook hele grappige situaties opleveren.

 

De verschillende scenes worden afgewisseld met muziek waardoor een dynamische en afwisselende voorstelling ontstaat. De Inclusionist is geen documentair theater over het leven van Emil, maar de ervaringen van de twee acteurs staan symbool voor hoe moeilijk, pijnlijk maar ook grappig het kan zijn om te leven met een beperking, in de breedste zin van het woord.’

 Laatst werd mij de vraag gesteld waarom ik deze voorstelling wil maken en waarom ik iets doe wat ik voorheen niet het lef voor had? Ik legde deze persoon dat ik nu in een rolstoel zit, gewent ben aan het feit dat mensen naar mij kijken. Ik schaam mij minder ergens voor, ben immers toch al gehandicapt. Toen ik dit vertelde ze dat ze er nooit zo naar had gekeken… Bewustwording 1 op 1; ook waardevol!

 

De voorstelling heet de Inclusionist en betreft nog steeds wat op de website van de Stadsgehoorzaal staat, maar ook het goochelen of juist niet kunnen weg goochelen van beperkingen en is nog steeds in de voorstelling maar staat niet meer letterlijk voor goochelen, maar het gehele proces van bewustwording, het proces dat de omgeving en de beperkte persoon (ik) samen doormaken. Een achtbaan van emoties; van onbegrip tot acceptatie…of ermee leren leven want echt accepteren kun je het nooit als omgeving en de beperkte persoon.

 Zaterdag 17 Juni is het zover om 20:15 mag ik met de billen bloot, niet letterlijk ook al zou dit hilarisch zijn, maar nee. Nu het steeds dichterbij komt en de voorstelling zijn vorm heeft…wordt het steeds spannender! Ben benieuwd wat ik er van bak, hopelijk krijg ik geen plankenkoorts maar gezonde spanning en geniet ik!