Doorgaan naar hoofdcontent

Stemming

Een van de gevolgen na NAH zijn stemmingswisselingen, ik kan ineens boos worden om iets. In het begin had ik een erg kort lontje, maar hij word steeds langer (gelukkig). Eerder kon ik ineens uit mijn "vel" springen...nu kan ik het uitstellen...tot de spreekwoordelijke druppel 




Had ik voor mijn NAH nog onder bedwang...controle...die controle is nu helemaal foetsie! Weg, tja ik kon zo maar boos worden op mijn kleine ventje, zonder dat ik dat wilde. En dat deed pijn, niet alleen bij, maar ook bij hem...hij begreep niet waarom zijn papa ineens boos kon worden...zelfs ik wist het niet en het uitleggen aan hem kon ik het ook niet als ik het al niet snapte. Machteloos voel je je dan...het stak mij diep, soms moest ik dan huilen, maar dat begreep hij al helemaal niet. Huilen was voor mij op  zulke momenten een uiting van deze machteloosheid.
Mijn rol als papa was anders, niet veranderd, maar anders geworden. Ik kan moeilijker praten en moeilijker dingen aan hem duidelijk maken. Ik ben zeker van plan mijn rol als papa in te vullen, alleen moet dat met NAH anders, besef ik nu...tijdens mijn revalidatie maakte ik mij daar ernstige zorgen over, nu ook nog wel, maar nu besef dat ik mijn rol als opvoeder nu iets anders moet gaan invullen.


Nu gaat het niet meer over mijn stemmingswisselingen, maar over mijn rol als opvoeder. Maar een onderdeel van de opvoeding is je stemming, dat heeft invloed op een kind. En als die verstoord is, zoals bij mij, is dat van invloed op de opvoeding. Pythagoras zei het al:"a2 + b2 = c2", het ene is van invloed op het andere...






Ik ben het daar mee eens, iemand in de Vogellanden zei vaak:"Actie is reactie!" op elke actie volgt een reactie...tja...denk daar maar eens over na.





Reacties

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va

PLANKENKOORTS?

  Clown? Jezelf voor schut zetten? Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!   Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusie

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo