VERDRIETIG?

Ik verdrietig? Ik ben mijn huis, vriendin, werk, auto en sommige vrienden kwijt. Veel kwijtgeraakt, heb ik daarom verdriet? Ja, soms zeker wel. Tranen vloeien dan rijkelijk… Bij het horen van de bepaalde liedjes van bijvoorbeeld Acda en de Munnik, Spinvis, the Doors, Lenny Kravitz om er maar een paar te noemen.

Herinneringen die bepaalde emoties oproepen? Heb ik ook; muziek bijvoorbeeld… De eerste keer weg met Thekla naar Noordwijk aan Zee, ons nummer toen “Het regent zonnestralen” van Acda en de Munnik. En het nummer van Van Dik Hout “Laat het los” samen met Joyce het keihard meezingen aan de bar in het Beugeltje. Skik met “Op fietse” de omgeving waar hij over zingt dan ken ik en vele stukken heb ik ook gefietst. Als puber…als ik boos was op mijn moeder ofzo draaide ik vaak de Heideroosjes “Tering tyfus Takketrut” Zo zijn er nog veel meer te noemen.

Wat zegt Wikipedia over verdriet:

Verdriet

Verdriet of droefenis is een emotie waardoor mensen en dieren kunnen uitdrukken dat ze niet positief ingesteld zijn, ze voelen zich dan vaak ongelukkig.

Kort verdriet

Deze emotie uit zich meestal bij: depressie, nervositeit en somberheid, mensen voelen zich dan heel erg rot en zien vaak alles figuurlijk grijs of zwart. Dit gebeurt meestal als je ergens spijt van hebt of als je erg chagrijnig bent. Het lukt je niet dit te relativeren en je voelt je niet lekker in je vel. Men noemt dit ook wel lichte pijn.

Neutraal verdriet

Deze emotie uit zich meestal bij teleurstelling, boosheid en als je bang bent. Dit gebeurt meestal als je iets vervelends hebt meegemaakt of als er ruzie is geweest. Soms voelen mensen zich erg angstig dat ze last krijgen van een visioen, soms zien ze dan angstige beelden die gepaard gaan met nachtmerries. Dit komt doordat mensen het moeten verwerken. Men noemt dit ook wel lichte tot zware pijn.

Lang verdriet

Deze emotie uit zich meestal bij afschuw, nijdigheid, faalangst en driftbuien die vaak gepaard gaan met zwaar verdriet. Meestal gaat het dan over pesterijen, bedreiging of liefde die verandert in haat. Het komt ook voor bij iemands overlijden als die persoon je dierbaar was. Dit gebeurt vooral als mensen iets schokkends hebben meegemaakt zoals geweld, moord, terrorisme, vandalisme en andere dreigementen. Mensen hebben dan zoveel pijn dat je het nooit meer vergeet, meestal kun je dat nooit meer verwerken waardoor je er altijd last van zult hebben. Men noemt dit ook wel zware pijn.

Eeuwig verdriet noem je ook wel heimwee. Daarbij hoeft er niet altijd sprake te zijn van tranen, heimwee kan ook gepaard gaan met pijn in je hart waardoor je vaak ongelukkig voelt. Meestal komt dat omdat je ergens naar verlangt of hoopt dat het uitkomt. Dit gebeurt vooral als je op vakantie bent en dan weer graag terug wilt naar je vaderland omdat je daar de mensen en je omgeving goed kent.

Neutraal verdriet is bij mij wel van toepassing denk ik. Teleurgesteld en boos ben ik om mijn hersenbloeding waardoor veel is veranderd in mijn leven…veel? Zo’n beetje alles; relatie, vrienden, werk, sport, sociale aspecten van het leven, wonen, vervoer, eten&drinken, en nog veel meer. Verdrietig ben ik soms en boosheid daarom voel ik ook wel. Waarom zou ik in boosheid daarom energie steken, ik kan deze energie wel anders gebruiken nu. Wil niet zeggen dat ik soms heel verdrietig ben om wat mij allemaal is overkomen…ook ik jank wel eens…tranen met tuiten. Maar in de slachtofferrol? Bij de pakken neer gaan zitten? Nooit!

Lang verdriet…driftbuien heb ik soms, maar dit komt door mijn frustratie. Frustratie om dingen die ik zelf niet (meer) kan, best frustrerend soms. Dan krijg ik vaak een driftbui, kort hoor… Dan ben ik erg ontevreden over het feit dat ik iets niet kan, voorheen zo simpel, maar nu… Mijn frustratie kwam ook door het dat ik om heen zag dat men gewoon door ging met het leven, logisch ook, maar mijn leven stond even stil. Om dan geconfronteerd te worden dit feit, hoe logisch ik het ook vind, is best frustrerend. In het ziekenhuis en het revalidatiecentrum word je niet met dit feit geconfronteerd, je bent je er niet van bewust, je wereld gaat dan alleen over herstel, kracht en ik…je bent niet met de buitenwereld bezig, waar het leven logischerwijs gewoon doorgaat. Voor mij dus even niet.

Eeuwig verdriet…heimwee…heimwee naar een leven dat ik ooit leefde, maar dit komt nooit meer terug. Ik kan er niet naar terug, hoe graag ik dat ook wil. Ik moet het doen met het leven dat ik nu leef, met mijn beperkingen (helaas). Heimwee heb ik soms, maar ik moet ook realistisch blijven…het leven dat ik had voor mijn hersenbloeding, help mij in dit ‘nieuwe’ leven. Hoe? Ik heb een sterk netwerk opgebouwd waar ik nu zeker op terug kan vallen en via de sociale media blijf ik op de hoogte en ben ik in staat het te onderhouden. Ik ben sociaal, dit helpt mij nu ook, ik kom graag onder de mensen ook al kan ik niet tegen drukte…je houd daar rekening mee nu. Ik kom zeker nog onder de mensen; ik ga naar het theater, af en een terrasje pakken, bioscoopbezoekje, uit eten…het ActiviteitenCentrum en vele andere voorbeelden. Ondanks mijn beperking ga ik het niet uit de weg…zoek het ook niet op, maar ga het zeker niet uit de weg!

Verdrietig? IK? Soms wel ja…mag ik ook, ik denk dat ik genoeg heb om soms een traantje weg te pinken…of niet dan? Er is ook genoeg reden in dit ‘nieuwe’ leven om niet verdrietig over te zijn hoor…echt waar? Wat dan?  In mijn volgende blog hier meer over….