Het gevoel van veiligheid hier…is het weg, zijn er factoren die hier mij (en andere
bewoners) een onveilig gevoel geven? Eerst maar een vertellen wat veiligheid
precies is:
Veiligheid =
Veiligheid is de mate van afwezigheid van
potentiële oorzaken van een gevaarlijke situatie of de mate van aanwezigheid
van beschermende maatregelen tegen deze potentiële oorzaken. Veiligheid is een
relatief begrip, aangezien niets onder alle omstandigheden volledig zonder
gevaar is.
Het begrip
veiligheid bestaat zowel rationeel als denkbeeldig. Rationeel kunnen er
allerlei berekeningen worden toegepast op een situatie om te bepalen of deze
veilig is. Daarnaast is er nog denkbeeldige veiligheid. Iemand kan zich veilig
voelen maar het rationeel gezien niet zijn en andersom. Dit wordt ook wel
schijnveiligheid (resp. schijnonveiligheid) genoemd. (volgens Wikipedia)
De situatie: een bewoner heeft psychische problemen
gekregen, hij had een psychose gekregen door verschillende factoren. Hij is
daarvoor kort opgenomen geweest en kort behandeld. Na een week of twee op de
PAAZ kwam hij hier terug! Wat gedrag hier; schreeuwen, schelden, vernielingen
aanrichten hier van bewoners en voor algemeen gebruik, huppend en lallen door
de gangen, lachen en ineens huilen, veel alcohol nuttigen, suïcide pogingen
(vernam ik nadien). Zich vervelen en gedrogeerd rondlopen soms, bedreigingen,
fysiek geweld…na een uitbarsting gaf de begeleiding hier hem medicatie en
daarvan werd hij suf en sloom. Het team van begeleiding hier had de situatie
duidelijk niet in de hand. Bewoners
werden hierdoor angstig en de begeleiding werd hierdoor ook angstig! Hij gaf
vaak aan dat het niet goed ging met hem, maar begeleiding hier gaf hem
medicatie of bagatelliseerde het…”Oh, komt wel goed hoor” Wij, de bewoners,
hadden onze zorgen meerdere keren geuit, maar er werd niets mee gedaan (totaal
geen communicatie over dit) dus was de maat voor ons vol! Ik schreef namens
alle bewoners een brief naar ‘onze’ directeur….resultaat: hij werd opgenomen
voor een intensievere behandeling, informatieavond, gesprek met een
klachtenfunctionaris om dit gevoel van onveiligheid en onze zorgen te bespreken!
Geweldig! Maar nu komt hij, ons was gezegd opname van minimaal 3 maanden, na 6
weken weer terug. Onze, mijn, terechte angst dat dit in mindere of meerdere
mate weer gebeurd…hoe gaat het met zijn suïcide pogingen? Medicatie? Ik hoop
dat er nu betere communicatie komt en dat het team hier nu ook onze zorgen ter
harte neemt en er iets mee doet! Natuurlijk geven we hem een kans, maar er
zoveel gebeurd…is er een noodplan?
Hier is sprake van zogenoemde subjectieve sociale
onveiligheid; zorgen over of angst voor slachtofferschap, ik ben angstig omdat
ik niet weet hoe deze bewoner op mij reageert…en dit hebben meerdere bewoners
hier.
Veiligheid en veiligheidsgevoel is van belang, dit is een
woonvorm…veiligheid staat voorop, maar door deze situatie trek ik dit in
twijfel! Ik ga ook een ‘eigen’ plan maken, zoals meerdere bewoners hier doen.
Ik ga de vertrouwenspersoon spreken, uitzoeken wat onze/mijn rechten zijn als
bewoner(s) en wat staat er in het “reglement zorg- en
dienstverleningsovereenkomst van Interakt Contour”…
Donderdag 1 september hebben we weer een gesprek over hem
en de zorgen die wij hebben en zeker ook ons/mijn gevoel van onveiligheid; met
meerdere bewoners, de locatiemanager, de klachtenfunctionaris, de
vertrouwenspersoon en ik! Hopen dat hier wat uitkomt, anders wacht ons/mij de
weg naar de klachtencommissie of daarna zelfs de rechtbank!!
Reacties
Een reactie posten