Doorgaan naar hoofdcontent

ABNORMAAL LEVENSPAD?

2017 het jaar dat het 10 jaar terug is dat mijn laatste ‘normale’ jaar startte. Het laatste jaar begon voordat ik op 24 januari 2008 mijn hersenbloeding zou krijgen die mijn hele leven in een klap veranderde. Dat wist ik nog niet bij de start van 2007.



2007; verhuizing, Thomas die 1 wordt, een congres/meeting in Portugal, vakantie op Zakynthos en ik werd 30! Aan het begin van het jaar 2007 kon ik niet weten dat in 2008 mijn leven compleet zou veranderen. 2007 was net begonnen, in 2006 vader geworden, gelukkig met mijn vriendin, we zetten een volgende stap in ons leven…ouderschap…een nieuw huis, groter, veel plannen. 2007…ik werk bij Bureau Jeugdzorg (BJZ) en vond het een geweldige baan, leuke collega’s, ik had ambitie voor een grootse carrière bij BJZ…voel me als een vis in het water, ik had plezier in mijn werk, hoe zwaar het soms ook was! Wie kon mij wat maken, 2007 was MIJN jaar! Het begin van een glansrijk leven!
2007 werd ‘ons’ jaar! Nieuw huis, werk, ouders, goed en stevig netwerk. Okay ik was niet altijd even makkelijk, maar dat mannen altijd! En wat er ook gebeurde zij kwamen altijd op de 1e plaats! Ik vond het heerlijk…zorgen voor mijn twee kanjers… Koken, huishouden, boodschappen doen, werken, sporten, etc… niets was mij te gek hoor en ik deed het voor hun! Mijn liefde voor hun twee was groot.

Enkele cd’s die ik luisterde…gekocht of gedownload:
Life in Cartoon Motion                                 MIKA
The Best Damn Thing                                   Avril Lavigne
Carry On                                                        Chris Cornell
Easy Tiger                                                     Ryan Adams
Zeitgeist                                                        The Smashing Pumpkins
White Chalk                                                  PJ Harvey
Echoes, Silence, Patience & Grace               Foo Fighters
The Flying Club Cup                                    Beirut
Vaak had deze muziek in de auto aan en zong ik uit volle borst mee, onderweg, in mijn 1tje vaak…mijn vriendin hield van andere muziek, dus als we samen in de auto zaten hadden we andere cd’s of de radio aan.

Geweldige muziek, maar wat had 2007 nog meer voor mij?  Het leven ging toen gewoon zijn gang, huisje, boompje, beestje, werken, partner, kind… Eigenlijk een ‘normaal’ leven, een leventje dat loopt zoals het ‘hoort’. Dit is het levenspad dat voor iedereen geldt, alleen de mijne werd een jaar later wreed verstoord en nu leef ik op een ander levenspad.



Een ander pad met vele hobbels, mijn beperkingen.  Dit pad ‘voldoet’ niet aan verwachtingen van een maatschappij als deze. Maar dan kom je al snel op het terrein van de filosofie. Men heeft binnen de maatschappij, ook hier, bepaalde verwachtingen over een te volgen levenspad. En die van mij valt buiten dit ‘normale’ verwachte levenspad! Niet dat ik niet normaal ben, nou ja een beetje (boel) niet normaal, maar bewandel een pad naast het normaal gevonden pad van verwachtingen. Neem ik dat iemand kwalijk? Nee, ik had deze verwachtingen (een normaal levenspad) ook, maar door die wrede verstoring werd ik gedwongen een ander pad te bewandelen (rollend wel te verstaan)

Op mijn dertigste had ik een andere voorstelling over hoe mijn veertigste verjaardag zou zijn! Niet zoals nu, met alle beperkingen vanden. Nee, een groot feest; thuis of elders, met familie, vrienden…gedans, taart, vele kadoos…misschien wel een surpriseparty… Het zou in ieder geval met MIJN gezinnetje zijn. Nu is het anders, wel met familie, maar het is mijn gezinnetje niet meer…ik maak nog wel onderdeel uit van het gezin maar het niet meer mijn/ons gezin… Gelukkig wel en kan ik nu nog prima opschieten met ze en vieren mijn 40e verjaardag toch gezamenlijk! Meer in de volgende blog, dan is mijn verjaardag geweest dus kan ik er meer over vertellen.

Na jaren heb ik mijn plekkie gevonden, leren leven met mijn beperkingen…gelukkig? Tja gelukkig, maar het is anders…geluk dat ik met de vele beperkingen nog leef,  geluk dat ik mijn zoon zie opgroeien, geluk dat ik mijn ouders nog heb, geluk dat ik nog veel dingen mag beleven en ondernemen (rekening houdende met mijn beperkingen), geluk… Geluk beleef ik nu anders…wat is geluk nu?



Wat zegt Wikipedia over geluk: “Geluk (of gelukkig zijn) kan worden omschreven als het tevreden zijn met de huidige levensomstandigheden. Hierbij kunnen er verschillende positieve emoties aanwezig zijn, zoals vreugde, vredigheid, ontspannenheid en vrolijkheid. Gelukkig zijn is het tegengestelde van ongelukkig zijn, wat bestaat uit een gevoel van ontevredenheid en vaak samengaat met depressie, overspannenheid, woede of verdriet. Onderzoek duidt er op dat geluk voor ongeveer de helft erfelijk bepaald is. De rest van de verschillen wordt veroorzaakt door invloeden uit de omgeving


Mijn geluk komt net als voor mijn hersenbloeding van mijn zoontje en toen van mijn gezinnetje en nu van hem en zijn gezin waar ik onderdeel van ben gelukkig!


Reacties

  1. Wat weer prachtig omschreven ,trots ben ik op je...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tja Emil,het raakt me iedere keer weer als ik een blog van je lees. Ik blijf het ongrijpbaar vinden ook al weet je me aardig goed mee te nemen in jouw wereld. Respect voor hoe je de mooie dingen blijft omarmen, je hard maakt voor de onrechtmatigheden die vanuit de overheid worden doorgedrukt (ander blog). Je bent een bijzonder mens in de meest positieve zin van het woord.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Echte Liefde?

Bij   echte liefde kun je elkaar laten gaan, zonder ruzie… En dat hebben Thekla en ik gedaan, ze heeft een andere partner gekregen..   De hersenbloeding die ik heb gehad heeft er voor gezorgd dat wij geen volwaardige partners meer zijn. Ik ben zeker niet boos op haar, ik ben meer boos op die hersenbloeding. Ik neem haar niets kwalijk, we delen het mooiste dat er is…een kind. Thekla weet dat ik altijd van haar zal houden. Thomas is het bewijs van onze liefde.   Als dat ventje er niet was geweest, was het allemaal anders gelopen. Hij verbind ons…voor altijd en daar zijn wij blij om…echte liefde dus. Bij echte liefde geef je elkaar ruimte…ik woon in Kampen, zij in Zwolle…ruimte genoeg dacht ik zo, maar ik bedoel het   anders. Ruimte om haar eigen leven te leiden, hoe moeilijk dat voor mij ook is. Ruimte om anderen te ontmoeten.   Liefde gaat verder dan samen zijn, samen wonen, samen verplichtingen aan gaan, muzieksmaak, literatuursmaak, vakanties, etc. Liefde is een gevoel, een gevoel va

PLANKENKOORTS?

  Clown? Jezelf voor schut zetten? Okay ik schijt zeven kleuren in mijn broek!   Een zaadje dat ik in 2020 plantte, groeide uit tot een echte plant! Na een in 2020 een online meeting over bewustwording en inclusie, had ik idee over hoe het bewustwordingsproces bij mij werkt; door middel van muziek, kunst, lezen en theater (= het zaadje) ik besprak mijn idee toen met iemand die ook in mijn inclusie kringetje zit over het feit dat door middel van een theatervoorstelling dit bewustwordingsproces over inclusie en het leven met een beperking vergroot en versnelt kan worden…ik had zelfs al een naam: De Inclusionist. En van het een kwam het ander…het balletje rolde en was niet meer te stoppen. In 2023 komt mijn zaadje tot groei! In 2023 ga ik samen met een professionele acteur mijn theatervoorstelling spelen, a.d.h.v. mijn verhaal het publiek bewust laten worden hoe het is om te leven met een beperking of iemand in je directe omgeving met een beperking te hebben. Meedoen en een inclusie

HJERNESKADE

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij had zo