Ik hoor vaak ‘dat doe je maar ff’ ‘wat ben jij sterk, ondanks dat dit gebeurd is!’ Maar echt van binnen is het op zulke momenten mijn gevoel kloten, ik lach vriendelijk, geef ze gelijk. Het is niet altijd zo, maar soms zit ik in de slachtofferrol en denk dan ‘Je moest eens weten’. Ik ben alles kwijt geraakt door 1 klein geknapt bloedvat…
Ik kan niet meer lopen, mijn gezin is anders, geen geliefde meer, zie mijn zoon 1x per week i.p.v. iedere dag, geen werk meer maar vrijwilligerswerk, uitkering i.p.v. loon…geen seks meer. Praten kost moeite, coördinatie laat te wensen over… Soms voel ik mij kut en dat mag jij best weten; als je nu wat je hebt in 1x kwijt raakt, zeg nou zelf…dan zou jij je ook kut voelen!
Als ik alleen ben en op de bank zit, tv te kijken, drankje erbij, chippies of wat anders, besluipt mij wel eens het gevoel ‘wat als’ ik word emotioneel, tranen vloeien. Of ik zit een programma te kijken en dat grijpt je ineens aan, onderliggende gedachten en emoties worden ‘gekieteld’ en ja hoor daar komt weer een huilbui! Heb ik wel eens hoor en zelfs als man kom ik er voor uit!
Dit zijn ook de momenten dat ik uit moet kijken met natjes en droogjes. Ik wil geen emotie eter worden of mijn emoties ‘wegdrinken’. Maar op die momenten ligt dat gevaar op de loer! Dit zijn mijn zwaktes nu, mijn emoties ‘weg eten’ of ‘wegdrinken’… Ik kom er voor uit, erkenning maakt mij sterker.
Reacties
Een reactie posten