BOOSHEID OMZETTEN

Ik heb genoeg om boos over te zijn, maar ben ik boos of is het iets anders? Hoe heb ik mijn boosheid om kunnen zetten in positiviteit? Wat maakt mij tot die persoon nu die, ondanks beperkingen, toch positief in het leven staat. Op deze vragen wil ik antwoord geven in deze blog.

Boosheid, ik had er in kunnen blijven…ik heb veel verloren door mijn hersenbloeding; mijn werk, mijn partner en hierdoor mijn liefdesleven, mijn gezin, veel vrienden, mijn zelfstandigheid…mijn tot dat moment opgebouwde leven, in een klap weg…FOETSIE! Eigenlijk kun je zeggen dat mijn menselijkheid, mijn waardigheid tot dan toe…een immense knauw heeft gekregen, een klap die jee niet zomaar even te boven komt. Deze heb je niet zomaar even verwerkt!

Maar toch heb ik het gedaan, het leven, mijn 2^e leven zoals ik het noem, weer opgepakt. Opnieuw een leven opbouwen, mijn menselijkheid en waardigheid terugvinden en daar ben ik weer mee bezig! Al 9 jaar een weg met vallen en opstaan… Waarom 9 jaar? Afgelopen 24 januari was het alweer 11 jaar geleden, wat gaat het toch ongelofelijk snel, maar het 1^e en ook 2^e jaar is met name overleven, revalideren en verwerken van alle veranderingen in je leven. Daarna begin je pas weer aan je ‘wederopbouw’ is mijn mening, dus vandaar 9 jaar.

Boosheid kost veel energie en ik merkte dat mij ‘nieuwe’ lichaam deze energie sneller verbruikt dan aanmaakt, dus besefte ik snel dat ik dingen moest gaan loslaten door ze te zien als een feit! Iets waar je niets aan kut veranderen, het is nu eenmaal zo en boosheid lost niets op en kost teveel energie die ik beter ergens anders voor kan gebruiken. Werk stopt…feit…loslaten! Partner weg, geen liefdesleven zoals voorheen weg…feit…loslaten!

Af en toe word ik nu boos, echt, maar nu meer op mijzelf…mijn lichaam werkt niet meer zoals voorheen (in mijn zogenoemde 1^e leven), dingen lukken niet meer…even iets oppakken van grond, snijden, schrijven, drinken, eten…nee niets gaat/is hetzelfde…als is niet lukt of veel inspanning kost dan vloek ik op mijzelf, schreeuw het uit op zo’n moment. Waarom? GVD!

Muziek helpt dan, om mijn boosheid (ook meerdere emoties) te kanaliseren, rust te brengen en het ‘los te laten’.

Muziek is belangrijk in het revalidatieproces, maar ook na… Nu is het ook belangrijk! Het geeft mij rust, maar hoe kan dit? Zijn veel prikkels? En ik kan niet veel prikkels hebben, vreemd toch? Ik zal het proberen uit te leggen…muziek beweegt niet, hoe hard het ook staat, het is statisch. Prikkels komen van 1 plaats, rennen niet om je heen (zoals verkeer, kinderen of mensen) je kunt je richten op 1 ding (muziek) je word niet afgeleid. Maar meerdere mensen praten door elkaar (zoals op terras of op verjaardag) kan ik niet volgen…het is niet 1 gesprek, 1 onderwerp, nee het loopt door elkaar, het word een brei. Bij muziek is het 1 ritme, 1 tekst, 1 onderwerp, dus kan ik het volgen. Klinkt logisch, maar is het echt niet! Mijn hersens verwerken nu ritme makkelijker dan brei.

‘Loslaten’ ook mijn grote liefde. Ik kan wel boos worden op het feit dat ze verder gaat met haar leven, een nieuwe man, die haar lief heeft, samen een kind hebben…ik ben ook ontzettend boos geweest; dit is mijn leven wat ik voor mij zag met haar, maar toen kwam die godvergeten hersenbloeding! Tja ik kon hier boos blijven of haar ‘los te laten’ verder te gaan met haar toen nog jonge leven, zo schrijf ik ook in een eerdere blog. Dit is voor mij echte liefde, verder gaan gunde ik haar en mijn zoon had het ook nodig! Liefde, ik geef het hun, maar nu in een andere rol! Niet boos blijven, maar positief tegen het ‘nieuwe’ leven aan kijken, een ander licht op de ontstane situatie schijnen.

Genoeg om boos over te zijn, maar ik moet ook verder. Mijn ‘nieuwe’ leven moet ook opgebouwd worden, ik wil niet stilstaan. De situatie die ontstaan is zal ik nooit accepteren, maar ik leer ermee omgaan, ik heb hier mee te ‘dealen’. Zoals ook eerder vertelde; boos zijn kost mij veel energie en dat kan ik wel anders gebruiken…positiviteit geeft mij energie dus dat is dan een makkelijke keuze: boos blijven en energie verspillen of energie krijgen door positiever te kijken…

Een leven, mijn ‘nieuwe’ leven weer opbouwen…hoe doe ik dat? Nou allereerst moet je niet bang zijn…ik ben nu zo dus hebben anderen ermee te dealen toch? Naast dat ik er mee heb moeten dealen, moeten anderen dat ook doen in mijn leven, anders kunnen ze geen onderdeel meer uitmaken van mijn ‘nieuwe’ leven! Dit geld dus het meeste voor mensen die mij kennen uit mijn ‘vorige’ leven en in mindere mate voor wie ik in dit leven heb ontmoet.

Een ander wezenlijk onderdeel van opbouwen is dat je accepteert dat je nu twee levens kent, in mijn geval vóór & ná mijn bloeding, zonder dat je dit accepteert kan er geen sprake zijn van opbouwen vind ik!

Voorbeelden van negatieve situaties in mijn leven waar ik naar iets positiefs heb omgezet: Niet meer kunnen werken naar vrijwilligerswerk bij de Vogellanden en Stichting MEE. Nu ik in rolstoel zit ervaar ik vele ongemakken in deze stad dus besloot ik hier iets aan te willen doen, niet middels boosheid, maar ik heb mij aangesloten bij een cluster van deze gemeente, ik ben nu ook VN ambassadeur voor het Het VN-verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap via mijn lidmaatschap van de Coalitie van Inclusie, ook geef ik voorlichting aan mensen met NAH over verschillende thema’s via Stichting MEE als ervaringsdeskundige. Via deze organen geef ik advies aan verscheidende gemeenten, mensen en ook andere stichtingen. Gevraagd en ongevraagd!

Ik heb beperkingen ja, dat besef ik wel, maar dit beperkt mij niet om iets van dit ‘nieuwe’ leven te maken! Ik ben er zeker nog niet, maar ik bouw het op, werk er aan en ondanks mijn beperking(en) blijf ik positief.