HEAVY SHIT

 

Drie maanden een ‘intelligente-lockdown’ was een zeer zware periode voor mij. Alle door mij opgebouwde structuur in dit ‘nieuwe’ leven werd mij ineens afgenomen! Logisch met deze nog steeds ongrijpbaar virus, maar er was al veel van mij afgenomen  in de nasleep van mijn hersenbloeding en nu dit. Dit maakte het erg zwaar, wat baalde ik. Niet op bezoek, geen bezoek ontvangen, niet naar theater of bioscoop, geen vergaderingen van het cluster, niet meer naar mijn vrijwilligerswerk in de Vogellanden, niet meer voor Stichting MEE dingen doen! Weg viel mijn sociale leven wat ik had opgebouwd…met beeldbellen had je nog iets van sociaal contact, maar is in niets hetzelfde; je mist het gevoel! Echt geen kwaad woord over de bewoners hier, maar dat was het enige ‘sociale’ dat ik nog had tijdens deze verschrikkelijke lockdown…en na een week of twee was ik ze, sommigen, zat! Opgesloten en afgesloten van de buitenwereld…Als je al niet depri was werd je het dan wel, of je gaat ineens andere dingen (verkeerde) aanleren. Mijn blog op de Vogellandensite toen ik weer eindelijk heen mocht:

BINGE WATCHING&EATING?

In de tijd dat ik als vrijwilliger thuis zat, twaalf weken, is mijn eetpatroon veranderd. Niet alles ten gunste van mijn tot dan toe ‘gezonde’ levensstijl (in een rolstoel is dit moeilijk, maar niet onmogelijk). Ik had de nodige structuur; maandag en dinsdag Vogellanden en daar sporten en op donderdags naar mijn zoon. Maar de corona zorgde ervoor dat deze structuur wegviel, ineens, ik moest ineens op zoek naar een nieuwe structuur, maar zoals deze was, was er niet! Dus ging ik doen wat velen van ons deden die verlicht thuis moesten zitten: Netflixen… En daarmee de leegte die ontstaan was opvullen, dit is even leuk, maar na een aantal weken… En ongemerkt pak je iet lekkers erbij, je drinkt wat en na een aantal keren is dit het nieuwe normaal. Je leert jezelf aan, ook al wil je dit niet, dat bij dit ‘tv-kijken’ iets te eten en te drinken hoort en je hebt een nieuw eetpatroon aangeleerd, onbewust… Nu ik weer enigszins structuur heb nu, heb ik nog wel behoefte aan dit ‘nieuwe eetpatroon’. Je maag is gewend geraakt aan de nieuwe eetmomenten op de dag dat ik het merk. Je hebt vaker een ‘honger’ gevoel, je maag ‘knort’ vaker, broeken gaan strakker zitten, je slaapt minder… Eigenlijk heb ik een soort ‘verslaving’ ontwikkeld met dit nieuwe eetpatroon en kan ik dit doorbreken in mijn eentje of heb ik hulp nodig bij het doorbreken van dit nieuwe ongewenste eetpatroon…deze ongewenste nieuwe ‘verslaving’?

Het is frustrerend, door omstandigheden kom ik in deze situatie, heb dit mij onbewust zelf aangeleerd en nu moet/wil ik dit ook zelf weer afleren, maar dit is moeilijker dan ik denk.  Ik moet erkennen dat ik hulp nodig heb om dit patroon te doorbreken, ik ben wel sterk, zie waar ik was bij ziekenhuisopname 2008 en na mijn ontslag uit revalidatiecentrum 2009 en nu in 2020, maar dat ging ook met hulp en mijn wilskracht…dus daar moet ik  nu ook  een beroep op doen denk ik….

Jullie vrijwilliger Emil

Mijn blog afgelopen keer, als reactie op de vorige blog zegt genoeg:

WILLPOWER

Eindelijk weer wat structuur in mijn leven

Ben sinds twee weken weer aan het sporten hier, inmiddels al weer een aantal weken hier weer fysiek aanwezig en aan het werk…heerlijk. Na een lange afwezigheid, verplicht, waarin ik mijn dagelijkse/wekelijkse structuur kwijt was, komt deze nu weer terug. Gelukkig maar en na mijn laatste blog over mijn aangeleerde ongewenste eetpatroon in deze lange thuiszitperiode, heb ik hulp gekregen bij het veranderen van dit ongewenst aangeleerde eetpatroon.  Doordat ik hier weer kom, weer sport en weer bij mijn zoon op bezoek ga, komt de structuur terug die wegviel door de beperkende en logische stay-at-home maatregelen. Maar nu weer langzaam op de weg terug…gezonder ook. Het eerste wat ik heb gedaan is alle ongezonde ‘verleidingen’ die ik thuis had (alcoholische drank, chips, snoep, etc.) weg gegooid. Is het er niet kom je niet meer in de verleiding. Bij nieuwe boodschappen meer gezonde ‘verleidingen’ aanschaffen. Dit wil niet zeggen dat helemaal geen alcohol, chips of snoep neem, maar beperk het meer. Omdat mijn structuur ‘wegviel’ viel daarmee ook mijn gezondere leefstijl/eetpatroon weg en was de verleiding groter toen ik lang thuis was, nu ben ik minder thuis en heb deze verleiding nu minder…meer structuur = minder verleiding voor mij. Nu hoop ik dat deze ongewenste ‘coronakilo’s’ er nu snel afgaan, want de Kerstperiode komt eraan en dan zijn de verleidingen er weer… net als Oud&Nieuw. Veel heb jijzelf in de hand om de coronakilo’s kwijt te zijn en niet voor ‘Kerstkilo’s’ of ‘Oud&Nieuwkilo’s’  in te ruilen!

Mijn vorige log eindigde ik met:”Het is frustrerend, door omstandigheden kom ik in deze situatie, heb dit mij onbewust zelf aangeleerd en nu moet/wil ik dit ook zelf weer afleren, maar dit is moeilijker dan ik denk.  Ik moet erkennen dat ik hulp nodig heb om dit patroon te doorbreken, ik ben wel sterk, zie waar ik was bij ziekenhuisopname 2008 en na mijn ontslag uit revalidatiecentrum 2009 en nu in 2020, maar dat ging ook met hulp en mijn wilskracht…dus daar moet ik  nu ook  een beroep op doen denk ik….” Deze wilskracht komt mij nu goed van pas.

Jullie vrijwilliger Emil

Het is vandaag 1 oktober en er is nu een dringend advies om in openbare ruimtes mondkapjes te dragen. Het aantal besmettingen loopt weer op, ziekenhuisopnames stijgen weer, ic-opnames stijgen ook maar gestaag. Na de versoepeling in juni begint het erop te lijken dat we afstevenen op nieuwe ‘intelligente-lockdown’, mondkapjes advies is maar 1 van de nieuwe maatregelen om een tweede ‘intelligente-lockdown’ te voorkomen, maar nu ben ik er op voorbereid. Hieronder zie je de nieuwe maatregelen:

Daar komt nu het dringende advies, geen verplichting, bij om een mondkapje te dragen bij. Maar je voelt je nu crimineel als je het niet doet, iedereen kijkt je na…echt! Een mondkapje draag ik om de ander te beschermen en de ander een ‘veilig’ gevoel te geven. Ik vind het dragen van een mondkapje zinloos en ongezond, het helpt een beetje, maar alle beetjes helpen dus doe ik hem op waar nodig.

Wat de ‘intelligente-lockdown’ met mij heeft gedaan en welk effect het heeft gehad op mijn, nieuw opgebouwde, leven wil ik doen n.a.v. een schema over je levensgezondheid en uit welke gebieden deze bestaat en het effect erop. (Dit schema, deze afbeelding laad hij niet, dus moet jullie het met tekst doen0

Je levens-gezondheid bestaat uit vijf aspecten; zingeving, fysiek, sociaal, mentaal en materieel.

Zingeving is bijvoorbeeld je hobby’s, je morele ideeën, wat is goed? of hoe denk je überhaupt over iets. Een fysiek aspect is bijvoorbeeld jee sport, je eetpatroon, wat drink je? en andere fysieke aspecten die jij kunt bedenken. Sociaal zijn je vrienden, familie, theater-, café-, restarantbezoek (of iets dergelijks) Het mentale aspect is bijvoorbeeld je geluksgevoel, angsten, je gevoelens dus. Het materiële aspect is bijvoorbeeld je geld, je kleding, je spullen dus.

Tijdens de zogenoemde ‘intelligente-lockdown’ ,die een week of 12 duurde, waren veel aspecten van levens-gezondheid aangetast. Sommige onderdelen van deze gebieden (aspecten) vielen zelfs weg! Fysiek, sociaal en mentaal was het een flinke aanslag! Moesten op de woonlocatie blijven; geen bezoek ontvangen en niet op bezoek, niet naar je werk, niet naar winkel/theater/restaurant of sauna (mocht je dit laatste zingevend vinden). Bijna het gehele, 90%, sociale aspect viel weg,  tja je zag de bewoners hier nog en personeel, maar verder…12 weken alleen de koppen van bewoners en personeel zien, 12 weken alleen hun gezeur aanhoren is niet gezond…na ongeveer 4 weken ging ik mij al aan hun irriteren, zij ook aan mij denk ik, en toen moesten we nog ‘even’ (al wist ik dit toen nog niet). Geen bezoek, niet op bezoek of bezoek ontvangen, tja je had beeld en video bellen, zo hield je contact met familie en vrienden, maar vervangt niet het contact in levende lijve. Mooi dat het er is, een voordeel van dit digitale tijdperk, maar je mist het gevoel, ineens miste je het knuffelen…terwijl jij je er voorheen voor schaamde…maar dit zegt veel. Het gemis van lichamelijk contact met de ander! Mentaal was het ook zwaar; het sociale viel weg. Je kon met de ander niet meer ‘sparren’ zodat je in mentaal opzicht ook even op een ander spoor gezet kon worden, nee je eigen gedachten over zaken weerden dominant hierdoor en angsten en depressieve gevoelens liggen dan op de loer. Eenzaamheid, sociaal isolement zijn/waren veel gehoorde termen in deze lockdown…naast het aantal besmettingen, ziekenhuisopnames, IC-bedden, doden…ja angst en depressie lagen op de loer. Qua materieel viel het mee, dit was door mijn hersenbloeding al veranderd; geen werk meer maar een uitkering en deze gaat gewoon door. Qua zingeving was het ook anders, maar niet zwaar…hobby’s  werd meer tijdverdrijf en verving meer mijn dagelijkse structuur, zoveel als kon. En hiermee komen we op het punt dat je gaat compenseren, wat wegvalt probeer je te vervangen door iets uit een ander gebied. Coping gedrag of coping mechanismen…het fysieke en sociale gebied werd kleiner en dit probeerde ik te compenseren door meer uit het zingevingsgebied te doen…de werd dus groter. En daarbij komt het mentale om de hoek kijken.

Niet alleen mentaal zwaar omdat je sociale leven stil ligt, maar thuis ligt de sleur die er op een gegeven moment toch komt, zeker als je lang op jezelf bent aangewezen…zoals in deze afgelopen lockdown. Je vecht tegen de sleur, mentaal, je gaat het compenseren zij het gezond of ongezond. Een filmpje kijken hoort toch wat lekkers bij en in deze lockdown kijk je vaker dus ‘eet’ je ook anders, alles om de sleur weg te nemen en je gelukkiger te voelen. Zij het kortstondig, je vecht mentaal, maar toch blijk je er niet tegen op gewassen, ik ook niet (zie blog BINGE WATCHING&EATING?)

 

Vandaag 14 oktober ’20, gaan er nieuwe maatregelen in die gisteravond in een persconferentie van premier Rutte en minister de Jonge werden aangekondigd. In de krant vanmorgen: Nog maar één stap van lockdown

Kabinetsmaatregelen  - De komende weken wordt het erop of eronder met de coronamaatregelen. 'We kunnen niet blijven dweilen als we zelf de kraan open laten staan', aldus coronaminister Hugo de Jonge. Terug bij af dus, maar geen ‘intelligente-lockdown’ maar een ‘gedeeltelijke’… echt waar…hoe komen ze er op? Hoe dan? Er bestaat toch ook niet iets als een gedeeltelijke dood? Geef mij maar gewoon een algehele lockdown, weet je waar je aan toe bent, ook niet leuk, maar duidelijker dan gedeeltelijk. Hoe verzinnen ze zoiets? Het poldermodel bracht ons veel goeds, maar nu?

Vandaag in de krant: De tweede ronde wordt zware opgave Nu word ik toch benieuwd…erg motiverend ook. En vandaag (17-10-20)  in de krant Het begint grimmiger te worden in Nederland. Nu het langer duurt, worden mensen ongeduldig, komt er steeds meer weerstand tegen de overheid en zijn maatregelen, tegen onze pers…en dit is erg, niet alleen met woorden, onzinnige informatie word door tegenstanders van het coronabeleid verspreid, complotdenkers en hun theorieën (hoe dom ook) worden steeds luider helaas. En dit komt voor deze tweede ronde niet goed uit, voor het virus wel…deze heeft baat bij het feit dat regels niet nageleefd worden. Ik vind het ook niet leuk, ben ook kritisch, ben het zeker niet met alle maatregelen een, maar ik wil niet ziek worden en ook niet dat anderen ziek worden, dus houd ik mij aan de maatregelen zo goed en zo kwaad mogelijk.

Zoals ik eerder in deze blog schreef,  zie ik niet veel heil in de werking van mondkapje…het help maar een beetje tegen het virus en ik heb zo ook mijn bedenkingen of het goed is voor de gezondheid van de drager, maar ok alle beetjes dragen bij om dit virus in te dammen. Dus heb ik gisteren een mondkapje gekocht, die goed zit en mijn brillenglazen niet beslaan…makkelijk op en af te doen, zelfs voor mij met mijn slechte coördinatie, voor in de taxi, winkelen en ik krijg ook van de Vogellanden nog eigen mondkapjes. Dus ik zal ze dragen, ondanks mijn bedenkingen, voor de ander, om een veilig gevoel te creëren. En anderhalve meter afstand houden en veel desinfecteren…als ik nu nog ziek word ligt het niet aan mij!