HET NIEUWE NORMAAL; PREUTSE SAMENLEVING

 

Een moeilijk jaar word het…versoepelingen of niet? Jojobeleid van kabinet!  Versoepeling tegen advies van experts in…in trouw vandaag het onderschrift van dit artikel:” Optimisme - Een 'balanceeract' noemt premier Rutte het. Terwijl ziekenhuizen vol liggen, besluit het kabinet coronamaatregelen te versoepelen.” De druk om te versoepelen van de samenleving tegenover de druk van zorgpersoneel om het niet te doen…krijgen we straks de rekening gepresenteerd? Meer besmettingen, meer ziekenhuisopnames of zelfs meer doden?

Deze samenleving word preuts. Preuts zie ik zelf als een breder begrip dat alleen het onderwerp seks mijden, maar ook dat men over andere onderwerpen (taboes) niet spreekt, eerder iets uit de weg gaan. Onderwerpen gaan we liever uit de weg dan erover te praten. ‘Voorkomen is beter dan genezen’ is een uitspraak van vroeger…oma zei het wel eens. Nee tegenwoordig moet eerst iets gebeuren dan praten we erover en lossen het dan op! Er zijn talloze voorbeelden, de meest recente is de ‘toeslagenaffaire’; jaren wist men van een probleem in het beleid van de Belastingdienst, maar nu (het kwaad is allang geschied) doet men er iets aan. Ook het onderwerp seksualiteit…eerst wordt iemand ongewenst zwanger (tieners) en dan gaat men verwijten; ‘had aan voorlichting gedaan’ ‘Heb je er niet over gepraat dan?’ Nee er moet eerst zoiets gebeuren voor men erover praat…als het te laat is, het kwaad is al geschied! Preutse samenleving…het nieuwe normaal?

Pim Fortuyn sprak er al over in zijn boeken, hij besprak taboes zoals; de mislukking van de multi-culturele samenleving in ons land, de verandering van de cultuur binnen de overheid, onze schoolsysteem wou hij hervormen, sommige instanties volgden verschrikkelijk beleid, en nog meer. Hij sprak over dit in zijn boeken, had ideeën hierover…en werd voor zijn ideeën en werd vermoord om een vrijheid die wij hebben hier in deze samenleving. Deze vrijheid vieren we deze dag en morgen al weer 19 jaar geleden werd onze vrijheid aangevallen….verpreutsing van onze samenleving? Hij werd beschuldigd van racisme, maar wie zich verdiept wilde hij met zijn boek “de islamisering van onze cultuur” alleen  maar een krachtige dialoog…’de kern van Fortuyns betoog is dat de cultuur van de islam haaks staat op de normen en waarden van de moderne westerse samenleving. Hij pleit voor een krachtige dialoog tussen beide culturen om zo te komen tot wederzijds begrip.’(bron: De islamisering van onze cultuur, Pim Fortuyn) hij benoemde dingen die wij nu uit de weg gaan.. hij sprak al over ons slavernij verleden met schaamte gevoelens en dat we dit moeten inzien en dialoog hierover moesten openen met de slachtoffers.

Wil je een multi-culturele samenleving houden moet je hierover in gesprek; anders krijg je wat je nu ziet…BLM beweging, onze geschiedenis opnieuw bekijken (=goed) onze rol in slechte dingen erkennen, maar niet ontkennen…niet veranderen, maar anders naar dingen kijken. Niet zoals nu Zwarte Piet in de ban, de naam ‘negerzoen’ veranderen in ‘zoen’ of ‘jodenkoek’ mag ook niet meer maar word ‘odekoek’…klinkklare bullshit dit…open een krachtige dialoog en er meer begrip en wetendheid en dit zorgt niet voor aanpassing, maar men kijkt anders. Kijk naar het onderwerp homofiel…in onze cultuur kijken we hier anders naar dan in culturen die wij hier binnen halen om een multi-culturele samenleving te creëren (die wij ambiëren) maar omdat normen en waarden verschillen leg je daarmee ook een bom onder de  multi-culturele samenleving.

Ik zit een boek te lezen “De meeste mensen deugen”. Daarin las ik de volgende passage: ‘Empathie voelen we vooral voor mensen die dicht bij ons staan. Mensen die we kunnen ruiken, zien, horen en voelen. Voor onze familie en vrienden, voor de zwervers voor onze eigen supermarkt en de fans van dezelfde rockband. Voor schattige puppy’s die we kunnen aaien en knuffelen, terwijl we ondertussen dieren eten die buiten ons zicht worden mishandeld. Voor mensen die we kunnen zien op televisie, en dan vooral als de camera inzoomt, met een droevig muziekje eronder.

Terwijl ik het boek van Bloom las, begon ik te beseffen waar empathie op lijkt. Het nieuws. In hoofdstuk 1 liet ik al zien dat het nieuws ook een schijnwerper is. En waar empathie je misleidt door in te zoomen op de enkeling, zo begoochelt het nieuws je door vooral te focussen op de uitzondering (Ongeluk! Aanslag! Oorlog!).

Eén ding is zeker: wie naar een betere wereld verlangt, heeft niet genoeg aan een scheut empathie. Sterker, empathie kan vergeving in de weg zitten, omdat mensen die zich sterker inleven in de slachtoffers ook harder generaliseren over hun vijanden. Het mechanisme is steeds hetzelfde: we zetten een felle schijnwerper op onze naasten en raken blind voor het perspectief van onze vijanden, die buiten ons blikveld zijn.

Dit is het mechanisme waar Brian Hare, de puppy-expert, het over had. Het mechanisme dat ons de aardigste én de wreedste soort op de planeet heeft gemaakt. Het is een ongemakkelijke waarheid: empathie en xenofobie zijn twee kanten van dezelfde medaille.’

Als je dit leest ga je anders tegen dingen; oorlogen, aanslagen of ongelukken aankijken. Deze zin zet je aan het nadenken ‘zo begoochelt het nieuws je door vooral te focussen op de uitzondering’… Ik denk dan…wat je in het nieuws ziet zijn uitzonderingen dus er is ook een andere kant. We voelen in een ongeluk weinig empathie voor de veroorzaker, des te meer voor het slachtoffer. We voelen weinig tot geen empathie tot de plegers van een aanslag, maar des te meer voor de slachtoffers. We voelen geen tot weinig empathie voor de aanstichters van een oorlog, des te meer voor de slachtoffers. Maar laten we ons eens verplaatsen in de veroorzakers, de plegers of aanstichters; dan pas spreek je over waar het boek het over heeft ‘Meer emotie, meer gevoel, meer empathie! Maar dat kan dus niet. Zo werkt een zoeklicht niet. Probeer het maar: verplaats jezelf in de schoenen van één persoon. En nu van honderd. En nu van een miljoen. En nu van zeven miljard. Onmogelijk.’ (bron: De meeste mensen deugen, Rutger Bregman, 2019)

Even iets anders, wel betrekking op preutsheid, ik kan mij niet voorstellen dat onder mijn lezers niemand porno kijkt, over seks praat…of dit onderwerp uit de weggaat! Nee dit kan ik mij niet voorstellen…en als er mensen zijn die denken dat beperkte mensen niet aan seks doen of denken of zelfs gedachten er over hebben, dan zijn deze mensen juist beperkt. In de zorg is men preuts! In de zorg wordt er moeilijk over gedaan…mensen in de zorg (ook mensen ja) hebben niet zulke behoeftes denkt men…juist??…taboe…preuts…jeetje wordt wakker luitjes. Als je het hebt over inclusie dan hoort seksualiteit er ook bij! Mensen die zorg krijgen van medewerkers, die medewerkers kunnen juist deze gevoelens losmaken, het is hoe er mee omgegaan wordt! Een bewoner van instelling die seksueel fantaseert over een medewerker of over een medebewoner, het komt echt wel voor hoor. Men kan het ontkennen, maar echt. Wat in de ‘gewone’ maatschappij gebeuren kan, gebeurt hier ook! Ben ik een keer op dit punt geweest? Zeker…gevoelens krijg je nu eenmaal, ik ben zo dat ik het bespreek, diegene mijn kant van het verhaal vertel! Openheid geeft duidelijkheid…het is eng, maar uiteindelijk ben je je gevoelen kwijt! De relatie met die werkneemster/begeleidster is verander, maar positief…meer begrip, duidelijkheid… Nee ik hou niet van preutsheid, maar van openheid! Ook op dit gebied

Je mag niet te veel suikers, of te veel zout, roken is slecht, teveel alcohol is slecht, je mag niet meer 130 op snelwegen, je mag geen grapjes meer maken over het Koningshuis of over negers. Nee we mogen niet veel meer in dit ‘nieuwe normaal’…de samenleving dringt ongewild dingen aan je op en als je in hun ogen iets verkeerd zegt, doet of eet…mag jij je schamen! Hoezo verpreutsing van de samenleving? Zwarte Piet is ineens slavernij?

 

Men moet zo nu en dan zijn trots negeren en zijn ideeën aanpassen.

(Agatha Christie, Brits schrijfster 1891-1976)

 

Okay, moeten we nu onze trots in onze tradities loslaten en verandering toelaten? Moeten we meer empathie willen? Moeten we ons minder richten op de uitzonderingen?

Ja we we moeten onze taboes loslaten er over gaan praten, zo laten we de uitzonderingen los, hebben/krijgen we meer empathisch vermogen. Laten we nier meer bang zijn voor versoepelingen en laten we een keer risico’s  nemen. Meer balanceren…want besmettingen moet toch een keer uitzonderingen worden en hier moeten we ons niet langer op richten, maar uitzonderingen loslaten! Maar makkelijker gezegd dan gedaan…