Ieder mens heeft behoefte aan liefde en intimiteit. Elk men heeft seksuele behoeften, zo ook de beperkte mens! Maar op het hele onderwerp seksualiteit ligt een enorm taboe, in de zorg helemaal! Waarom? Sekszorg?
In veel landen, waaronder ons preuts wordende landje, wordt intimiteit en seks gezien als een van onze eerste levensbehoefte. Waarom dan zo’n taboe? Dit was niet zo; dit is zo gegroeid helaas. Werden wij Nederlanders eerst geprezen om onze ruimdenkendheid op vele gebieden…waaronder naakt en seks…zijn wij door vele landen voorbij gestreefd. Van Turks Fruit tot GTST, van Jiskefet tot humor dat niet meer kan… Nee we zijn geen ruimdenkend land meer. We praten niet meer over dit onderwerp, terwijl er over praten het taboesfeertje er omheen weg kan halen. Kijk naar de zorg; er wordt lacherig over gedaan en vaak niet serieus genomen en weg gewimpeld onder het mom van “Hij/zij maakt vast een grapje.” Of “het hoort bij het letsel.” Echt wat een bullshit
Er zijn in Nederland ongeveer 1,2 miljoen mensen met een
fysieke en / of verstandelijke beperking. En een deel daarvan heeft geen of
weinig toegang tot seks of intimiteit. Maar er zijn zorgondernemingen als
FleksZorg en Snoezelzorg die seksverzorgenden leveren en stichtingen als
Stichting Alternatieve Relatiebemiddeling (SAR) en De Ultieme Zorg die sociaal
sekswerkers leveren. Allen selecteren zij hun medewerkers heel zorgvuldig. Zij
maken het voor mensen met een beperking bij wie de mogelijkheid tot intimiteit
of seks niet vanzelfsprekend is, mogelijk om eigen seksuele belevingen te
hebben. Met heel veel positieve gevolgen van dien. Je zou kunnen zeggen dat ze zorgmedewerkers
with benefits zijn. (Bron: www.flekszorg.nl)
Daarnaast heeft een groot deel van de mensen, zowel met als zonder beperking, behoefte aan seksualiteit. Op het moment dat deze behoefte niet vervuld kan worden, kunnen mensen geïrriteerd en gedeprimeerd raken. Men kan zich alleen voelen. Volgens de psycholoog Maslow is dit ook logisch want seksualiteit is een van de basisbehoeften van de mens. De basisbehoefte van een mens zijn het fundament van een leefbaar leven. (Bron: www.deultiemezorg.nl)
Sexual
Healing is een indrukkende documentaire over een gehandicapte (spastische) vrouw
die op onderzoek gaat om haar wens; intimiteit en seks te ervaren. Haar
hulpverleenster praat er over met haar en zo wordt het vlammetje bij aan
gewakkerd…Intimiteit is aanraking, in de zorg is ook aanraking maar functioneel
en dit anders dan intieme aanraking.
Ook in de zorg zijn deze behoeften dus aanwezig, cliënten
die niet alleen functioneel aangeraakt willen worden, maar ook niet-functioneel…intiem.
Massage, strelen, seksuele handelingen of seks. Deze behoefte zijn er gewoon en
als men aangeeft dat deze behoefte er is, wordt het weggewuifd of gezien als
een grap. Laatst hoorde ik hier de opmerking: “onze piemel in bedwang houden,
maar personeel aannemen hier dit uiterst moeilijk maakt!” In eerste instantie
moest ik lachen, maar ik besefte mij dat deze opmerking de kern weergeeft van
het taboe van seks in de zorg! Het probleem zit hem denk ik in het feit dat de
zorgorganisatie het personeel op dit punt beschermen belangrijker blijkt te
zijn bekommeren om de behoefte van de client op dit punt! Ik ga niet ontkennen
dat ik ook wel eens een medewerkster hier aantrekkelijk vind en over diegene
fantaseer, ik ben man, heb behoeftes en ja ik ben zorgvrager, maar ook
sekszorgvrager? Binnen zorginstelling is vaak als het verhaal van Eva en de
verboden vrucht…de zorgvragers zijn de Eva’s en de medewerksters de Verboden
Vruchten…
Er rust nog altijd een taboe op het praten over seksualiteit en intimiteit. Dat merken wij ook wel eens bij onze medewerkers”, aldus Edwin Exoo, directeur van GTSzorg. “Om te voorkomen dat dit taboe leidt tot ongewenste situaties is het belangrijk om als zorginstelling bij het thema stil te staan.”
Bij deze zorgorganisatie heeft men de volgende
speerpunten in hun beleid: Bewustwording creëren, Kennis vergroten, Persoonsgerichte
zorg en Bespreekbaar maken.
“Het bespreekbaar maken van seksualiteit is niet
altijd makkelijk, maar wel belangrijk. Wanneer zorgverlener en cliënt open en
transparant tegen elkaar kunnen zijn, vergemakkelijkt dit het bespreken van
intieme kwesties.” Trainingen kunnen helpen om zorgverleners mondiger te
maken, zodat ze er professioneel mee om kunnen gaan. Niet voor niets stimuleren
wij ons personeel regelmatig bijscholingen te volgen, maar ook voeren we voor
iedere nieuwe medewerker een streng screeningbeleid. (bron: www.gtszorg.nl)
Met dit onderwerp komen we op het gebied van ethiek binnen de zorg. ‘Ethische dilemma’s of lastige keuzes ontstaan zodra je in je werk als begeleider niet meteen weet wat goed is om te doen. Moet je bescherming bieden aan medebewoners door iemands behoefte aan intimiteit of seksualiteit aan banden te leggen? En is dat uit te leggen als goede zorg voor alle betrokkenen? Of moet je vanwege goede zorg of kwaliteit van leven juist iemands behoefte aan intimiteit en seksualiteit serieus nemen en er ruimte aan geven?’ (bron: ETHIEK IN DE ZORG) Dit artikel/document betreft de zorg aan ouderen, maar er staan dingen die elke zorgvrager en zorginstelling aangaat! ‘Omgaan met intimiteit en seksualiteit is zo’n vraagstuk waarover je als organisatie beleidsmatig en als zorgprofessional op de werkvloer goed moet nadenken om de juiste afweging te maken. Er zijn allerlei morele argumenten om iets wel of niet te doen. Bestuurders en collega’s kunnen er wel eens heel verschillend over denken en dat kan botsen met jouw visie.’
Zou Interakt Contour, de Stichting en zorginstelling waar
ik nu woon, ook beleid hebben over dit onderwerp? Ik mag het hopen, ik ga dit
uitzoeken…op hun website kan ik niet specifiek of een apart protocol over dit
onderwerp vinden, niets, nada, noppes! Men wil transparant zijn…dit is niet
transparant. Blijkbaar heerst er hier een taboe op het onderwerp seksualiteit.
Ik mag hopen dat ik wat vind, zal bij het hoofdkantoor informeren. Nou wat een
teleurstelling zeg, jeetje bij Interakt Contour de Stichting en zorginstelling
waar ik nu woon hebben geen beleid op dit vlak, ze verwijzen naar hun integriteitscode.
En ze leggen de verantwoordelijkheid bij de medewerkers! Typisch dit,
afschuiven op medewerkers en verantwoordelijkheid die men heeft als
zorginstelling ontlopen! En zo blijft bij Stichting Interakt Contour de taboe
bestaan! Daardoor houdt men het zelf intact…SCHANDALIG vind ik dit!
Wat steeds in mijn “onderzoek” naar boven komt: praat erover. Praat met collega’s, praat met de zorgvragers. En vraag binnen de zorginstelling naar hun beleid op dit gebied en zo haal je het taboe er steeds meer af! Praten en informatie zijn twee erg belangrijke aspecten om het taboe hierop op te heffen in ‘kleine’ stappen. Al het goede komt langzaam, lees ook even dit interview:
Reacties
Een reactie posten