Soms kijk ik naar mensen die kunnen lopen en dan denk ik:”Neem het niet voor lief…als je het niet meer kan…wat dan?” Je gaat het missen als je heet niet meer kunt en dat is bij meer dingen zo, niet alleen bij lopen. Mensen nemen snel iets voor lief, maar als je het niet meer kunt ga je wel anders denken.
Soms doe ik meer dan mijn gezondheid aan kan, soms moet je wel… Je wilt graag dingen zelf doen en dan doe je wel eens iets dan je gezondheid aan kan. Je vraagt dan veel van je lichaam en soms is het beter om dan hulp te vragen, maar ik ben eigenwijs! Zelf doen! Het kost mij dan veel energie, het wil wel, maar… Een voorbeeld: een cd valt op de grond, mijn fijne motoriek is heel slecht, dus duurt wel een minuutje of vijf…en dan heb ik hem en dan zit ie vol vette vinger vlekken en als ik ergens een hekel aan heb is dat het wel, wil ie ook zo niet afspelen dus schoonmaken…tja… Schoonmaken? Daar moet hulp bij hebben, maar een cd’tje schoonmaken, kom op…
Waroom is hulp vragen niet erg? Wat zeggen ze op het net:
| Waarom hulp vragen niet erg is |
| Hulp vragen aan anderen Onafhankelijkheid is altijd slechts tot een grens. Niemand is geheel onafhankelijk, we zijn in zekere zin altijd wel ergens afhankelijk van anderen. Vandaag de dag staat het individualisme, onafhankelijkheid en vrijheid hoog aangeschreven. Hoe onafhankelijker des te beter. Maar dit is maar een visie een zienswijze zonder enige grond. Waar zou de mens zijn zonder anderen. Die zogenaamde onafhankelijkheid (of het beeld ervan) valt al gauw in duigen als we ons eens afvragen waar dit op gebaseerd is. Een ideaalbeeld en niets meer. De werkelijkheid is dat wij in al ons doen en laten geheel afhankelijk zijn van anderen. Een vervelend zij effect is dat het hulp vragen aan anderen vaak wordt gezien als een teken van zwakte zoiets als: "Ik kan het niet alleen af...." Er is niets dat je hoeft te weerhouden om in sommige gevallen de hulp van anderen te vragen, dat wil helemaal niet zeggen dat je zwak bent. Het is alleen maar logisch dat jen iet alles alleen af kan. Zelfvertrouwen en hulp vragen Dat mensen tot een zekere hoogte onafhankelijk willen zijn is prima maar alles waar "te" voor staat is slecht. Waarom doorgaan met worstelen als een ander dit voor je kan oplossen. Mensen die een gebrek aan zelfvertrouwen hebben, hebben soms de neiging om geen hulp meer te durven vragen aan anderen. Ook kan meespelen dat wanneer men te maken krijgt met psychische klachten dat men zoiets krijgt van: "Ik heb overal al hulp voor nodig." Laatste twee voorbeelden hebben toch enigszins te maken met een negatief zelfbeeld. Waarom zou jij het niet waard zijn om geholpen te worden. Inderdaad, er zullen mensen zijn die vooroordelen koesteren, maar genoeg mensen die je graag willen helpen. Hulp vragen aan anderen is ook een vorm van zelfvertrouwen. Wanneer je geen hulp durft of wil vragen aan anderen dan doe je jezelf tekort, iedereen heeft wel eens hulp nodig van een ander. Als je in een positie verkeert waardoor je bij ziekte meer hulp nodig heb dan anderen dan is het nooit jouw vrije keuze geweest. Niemand kiest er voor om ziek te zijn. Een positief effect van hulp vragen is dat er vaak meer begrip ontstaat over jouw positie en jouw ziekte. Mensen worden zich vaak bewust van de moeilijkheden die jij ondervind als je ze om hulp vraagt en uitlegt waarom. Wanneer je begrip krijgt voor jouw positie dan kan dit het zelfvertrouwen helpen, je staat niet meer geheel alleen met jouw problematiek. Wanneer je last heb van psychische klachten dan is het vaak al voor jezelf moeilijk te begrijpen waarom en hoe. Voor mensen om je heen des te moeilijker. Door hulp te vragen kunnen mensen in jouw omgeving beter begrijpen wat voor jouw moeilijker is en zodoende beter begrijpen wat voor een impact jouw ziekte heeft op je leven. Begrip van anderen is belangrijk voor ons zelfbeeld. Het verreist zelfvertrouwen om hulp te vragen maar het levert ook weer zelfvertrouwen op wanneer je dit doet. Niemand kan volledig onafhankelijk zijn, hulp vragen voor de dingen die je zelf niet kan oplossen is geen schande. Nee, hulp vragen verreist soms moed. Het is moedig om tegen jezelf te kunnen zeggen dat je iets niet alleen kan oplossen en nog moediger om dit aan een ander voor te leggen. |
Mijn bron? www.sportjegeestgezond.nl Vragen om hulp een zwakte, gebrek aan zelfvertrouwen om te vragen? Ik ben dus zwak en heb weinig zelfvertrouwen? Daar ben ik het niet mee eens!
Hulp vragen heeft niets met vertrouwen te maken. Iemand die hulp vraagt is niet zwak… Ik zie het meer zo; je moet eerst accepteren dat je hulp nodig hebt, voordat je erom kunt vragen. Acceptatie, geen zwakte of gebrek aan zelfvertrouwen…ACCEPTATIE! Voordat ik om hulp kon vragen, moest ik eerst accepteren dat ergens hulp bij nodig had. Okay je moet een drempel over, maar die drempel is niet het gebrek aan zelfvertrouwen, maar die drempel is de acceptatie dat je hulp ergens bij nodig hebt.
Mensen die niet om hulp vragen die zijn zwak. Die hebben juist een gebrek aan zelfvertrouwen. Ik ben het wel eens met de opmerking “Niemand kan volledig onafhankelijk zijn, hulp vragen voor de dingen die je zelf niet kan oplossen is geen schande. Nee, hulp vragen verreist soms moed. Het is moedig om tegen jezelf te kunnen zeggen dat je iets niet alleen kan oplossen en nog moediger om dit aan een ander voor te leggen.”
Ik zit sinds 6 jaar in een rolstoel.
BeantwoordenVerwijderenAlhoewel ik ook probeer zoveel mogelijk zelf te kunnen, mijn ervaring is dat mensen doorgaans je graag helpen.
Als je je laat helpen kun jij vooruit en degene die je helpt heeft ook een goed gevoel, dus beiden ben je tevreden.