NAH een leven

2017 begon voor mij slapend…om 24:00 precies ging ik naar bed, ik kon moeilijk in slaap komen want wat mafketels vonden het wel een goed idee om wat vuurwerk af te steken, gelukkig nieuwjaar! Steekwoorden voor mijn 2017: alcohol, pens, ouder worden, kanker, speciaal, zwart (niet discriminerend bedoeld…ik wil niemand beledigen…sorry alvast als dat wel zo voelt…ach fuck you!) oh ja steekwoorden…ge-emmer, muzikaal en Giphart. De eerste drie steekwoorden begin ik maar mee. Na een oudejaarsavond in mijn eentje; fles prosecco achter de kiezen, stuk of wat oliebollen (verspreid over de dag een stuk of 15), chips en wat gevulde eieren…wenste ik mijzelf een voortreffelijk nieuwjaar toe alvorens ik mijn ‘dronken’ lijf in mijn bed legde nadat ik de prosecco in het toilet piste. Twaalf uur wat een kabaal…ik wil slapen! 2017 het jaar dat ik 40 werd, weer een jaartje ouder en ik merk nu echt ‘ieder pondje gaat door het mondje’. Ik merk dat mijn buikje nu echt groter wordt en ik krijg zelf...

Ik vroeg laatst of iemand een idee had waar ik mijn blog over moest gaan schrijven deze maand. Iemand vroeg mij om een lijstje te maken van dingen die ik nog een keer wil doen en in het kader van mijn 2 e lustrum in 2018 heb ik dit gedaan, ik vond een goed idee..ik moest er wel een motivatie bijschrijven, een lijstje is zo gemaakt, mijn (zogenoemde) bucketlist: Salzburg Ziggo dome concert Hedon Zwolle Sterren restaurant Een hele dure wijn zuipen Fjorden Zelfstandig lopen Restaurant van Herman de Blijker eten Rolstoelelkroegtocht   Het hoeft niet allemaal in 2018 en de volgorde is ook niet vast hoor luitjes. Muziek is belangrijk, voor mij, voor iedereen denk ik. Muziek helpt je bij het verwerken van verschillende emoties. Je kunt gewoon luisteren of keihard meezingen, er op dansen… Maar het doet iets met je! Bewust of onbewust verwerk door muziek dingen. Omdat muziek iets met je doet vind je iets leuk of niet. Bepaalde klanken vind je leuk, roepen h...

Even geen blog gewijd aan NAH, maar iets heel anders. Mensen vragen mij wel eens waarom Ronald Giphart mijn favoriete schrijver is.  Nou ik hou van lekker lezen, een eerste zin moet je pakken en dit maakt dat je verder wil lezen en dat deed hij. Ik kocht het boek “Ik omhels je met duizend armen” door deze zin: Het is toch fantastisch dat er vier miljard jaar geleden door een chemische reactie een ingewikkeld molecuul ontstond dat zichzelf met behulp van andere, minder ingewikkelde moleculen spontaan kon reproduceren. En ik wilde meer lezen, zo raakte ik verslaafd aan Ronald Giphart! Het virus…ik heb al zijn boeken gelezen. In 2013 schreef ikzelf een boek met de titel ‘mijn leven stukken’ geïnspireerd door een titel van een boek van hem, met als titel ‘mijn vrouw en andere stukken’ Ja en ook de seksualiteit in zijn boeken, hoe hij het beschrijft soms…tot in detail. Maar met name hoe schrijft, zijn taal, ik werd hierdoor gegrepen. Even een recensie uit 2000 over dit boek: ...

Over straat lopen is voor de meeste mensen gewoon. Oordopjes in, petje op, in rolstoel zitten, zonnebril op…zo nu kan iemand met hersenbeschadiging de straat op; oordopjes in is om de vele prikkels tegen te houden die ‘ongefilterd’ harder binnenkomen…petje en zonnebril om lichtinval te minimaliseren. Want ook licht komt ‘ongefilterd’ binnen (filtering door de hersens is zwaar aangetast of stuk) en de rolstoel omdat je niet meer de energie hebt om lange stukken te lopen, de energiehuishouding is ernstig verstoord. Zomaar wat iemand met hersenbeschadiging moet doen om ‘even’ een stukje in het openbaar te lopen… Okay deze persoon kan nog lopen, maar hoe je hersenen veel regelen! Als daar wat ernstig verstoord wordt of kapot gaat heeft dat dus ernstige gevolgen voor deze persoon… Ik zit altijd in een rolstoel omdat dat gedeelte in je hersenen dat regelt dat je kunt lopen bij mij kapot is, de verbindingen in mijn hersenen die signalen geven om lopen zijn weg, evenwicht bij lo...

Voordat deze beperking(en) mij overkwam, dacht ik dat ik onoverwinnelijk was. Leefde mijn leven en ging gewoon door, dacht niet dat dit mij ooit zal gebeuren. Ook na het auto-ongeluk in 2004 dacht ik niet dat het nog erger kon… Wel dus! Het is zowel een zegen als een vloek, rare uitspraak dit, maar nu na zoveel jaren kijk ik terug naar roerige periode. De vloek kwam in mijn leven, maar het is een zegen geweest dat mijn zoontje mij niet zonder rolstoel kent. Wel moeilijk, maar ik zie dit als een zegen en ook wat betreft de relatie met zijn moeder. Mijn grote liefde, waar ik mijn leven mee zou gaan delen, maar toen kwam die vloek en onze droom spatte uiteen. Nu bijna 10 jaar later heb ik een heel goede relatie met haar, haar nieuwe partner en hun dochter. Dit is een zegen vind ik en niet dat onze zoon geen factor is geweest in dit geheel, maar de grootste factor is onze liefde geweest; als mijn liefde voor haar niet zo groot was had ik haar niet ‘los’ kunnen laten, had ik ‘nieuwe’ lie...

In september 2011 eindigde mijn blog over vriendschap zo:  “ Ik ben het wel eens dat je kritisch moet zijn bij het begrip vrienden…wanneer zijn het je vrienden en wanneer niet? Zijn de vrienden die iemand heeft echte vrienden? Ik ben van mening van wel, sommige wel sommige niet, geen echte vrienden…digitale vrienden. Soms noemde mij iemand allemansvriendje, maar ben sociaal. Een sociaal mens…met een breed netwerk, ja dan ken je veel mensen, maar of het ook vrienden zijn? ” In mijn blog over vriendschap in mei 2015 ( FREONSKIP ) eindigde ik: “ Door wat mij is overkomen heeft impact op vriendschap, ik ben kritischer maar mijn vrienden ook…wil je wel een vriend met zo’n beperking als mij? Bij het antwoord weet je wie je echte vrienden zijn! Beantwoord je de vraag met ja dan ben je een vriend, twijfel je dan val je in de categorie kennissen en bij nee is het me duidelijk…vage kennis! Echte vrienden maakt het geen reet uit! ” Vriendschap is voor mij erg belangrijk en ik hec...

Het begon ermee dat ik begin 2015 een brief schreef met de vraag of daar vrijwilligerswerk was voor mij…de brief: Beste meneer of mevrouw, Mijn naam is Emil de Boer en heb 9 maanden intern gezeten in de Vogellanden voor revalidatie. Na mijn hersenbloeding in 2008 heb na een ziekenhuisopname in dit centrum gerevalideerd, ik heb hier veel geleerd. Ik had veel therapieën… Een indruk; ik ging er in een bed in en kwam er uit in een rolstoel! Veel geleerd ook en daar ben jullie dankbaar voor! De revalidatie gaf mij zelfvertrouwen en ik werd/voelde mij weer mens! Dit vertrouwen dat jullie mij gaven heeft nu uiteindelijk geresulteerd in het feit dat ik nu vraag of ik bij jullie vrijwilligerswerk mag doen. Ik wil iets terug doen middels vrijwilligerswerk, gewoon werken kan ik niet meer…tot inzicht kwam ik toen helaas, waarom wil ik graag vrijwilligerswerk doen? Omdat ik mij in deze maatschappij, waar ik onderdeel van ben,  nuttig wil maken. Werken maakt mij nog meer een onderdeel...