NAH een leven

Hoe kan iemand die een hersenbloeding heeft gehad   dat zijn leven wat hij had veranderde toch van het leven genieten? Dit was een vraag die ik kreeg en probeer hem zo goed als ik kan in deze blog beantwoorden… Even wat dingen waar ik van geniet, klein lijstje, maar ach: mijn zoon zien (en zijn zusje en de rest van hun gezin) familie, vrienden, series, films, tv kijken, bier, theaterbezoek, etentjes, terrasje pakken, muziek, een goed boek, vrijwilligerswerk, dit zijn een paar dingetjes waar ik mijn ‘lust for life’ uithaal… Waar ik veel ‘lust for life’ uithaal is de relatie die ik heb met mijn zoon en mijn ex en haar gezin. Ik geniet ervan als ik daar ben, okay het is maar 1 dag in de week, maar oh man daar geniet ik zo van! Er zijn, contact met hun hebben. Natuurlijk ben ik daar om Thomas te zien, ik ben zijn vader, maar hij nu een lid van het gezin dat zijn moeder (mijn ex) heeft opgebouwd met haar nieuwe partner. En ik ben zo blij met het contact dat ik heb en ...

Vervoer, de soap gaat nog ff door…mijn standpunt: Geen vervoer dus…Waarom? Omdat de WMO en Welzijn Kampen hersenletsel niet begrijpen. Wel heeft men begrip voor het feit dat ik hersenletsel heb, maar begrijpt absoluut niet wat het met je leven doet! En met name wat het hebben van hersenletsel van invloed op je gedrag heeft!! En het feit dat je daar geen controle over hebt!   Geen controle over gedrag, dan kun je dus zonder het op dat moment zelf te realiseren ongewenst gedrag vertonen. En dit is mij gebeurd dus… Ik heb ongewenst gedrag vertoont waar ik op dat moment geen controle over had. Wat dus resulteerde in het feit dat men nu moeilijk doet om mij te vervoeren bij Welzijn! Een rolstoel niet vastzetten, mijn levensvervoerdersmiddel in combinatie met het onverschillige gedrag van de ‘vrijwillige’ chauffeur resulteerde dat ik ongewenst gedrag vertoonde! Ik werd boos ja, mijn hersenen verwerkten deze informatie niet goed door mijn hersenletsel en ik ‘flipte’ werd dus boos en ...

Ik hoor vaak ‘dat doe je maar ff’ ‘wat ben jij sterk, ondanks dat dit gebeurd is!’ Maar echt van binnen is het op zulke momenten mijn gevoel kloten, ik lach vriendelijk, geef ze gelijk. Het is niet altijd zo, maar soms zit ik in de slachtofferrol en denk dan ‘Je moest eens weten’. Ik ben alles kwijt geraakt door 1 klein geknapt bloedvat… Ik kan niet meer lopen, mijn gezin is anders, geen geliefde meer, zie mijn zoon 1x per week i.p.v. iedere dag, geen werk meer maar vrijwilligerswerk, uitkering i.p.v. loon…geen seks meer. Praten kost moeite, coördinatie laat te wensen over… Soms voel ik mij kut en dat mag jij best weten; als je nu wat je hebt in 1x kwijt raakt, zeg nou zelf…dan zou jij je ook kut voelen! Als ik alleen ben en op de bank zit, tv te kijken, drankje erbij, chippies of wat anders, besluipt mij wel eens het gevoel ‘wat als’ ik word emotioneel, tranen vloeien. Of ik zit een programma te kijken   en dat grijpt je ineens aan, onderliggende gedachten en emoties w...

Maart roert zijn staart is een gezegde, nou mij niet gezien. Ik wil geen roerige maand…rust wil ik, maar hoe? Ik ben afhankelijk van mijn omgeving (vrienden, familie, werk, gemeente, vervoer, etc.) wat zal deze maand mij brengen? Na een koel begin, wacht ik maar af…. Ik heb besloten om mijn blog niet meer in dagboekvorm te schrijven; iedere dag wat schrijven voelt als een verplichting en deze blog moet geen verplichting worden en soms heb ik geen inspiratie en dit zag je vorige maand wel. Als ik wat schrijf moet het goed zijn en als het een verplichting wordt is het niet goed vind ik. Ik wil het nu ff over een film hebben die zo goed vind dat voor de 40 e x heb gekeken. ‘A few good men’ een geweldige film met als onderliggend thema: het gevecht tegen onrecht. En dit meteen waarom ik deze film zo goed vind; het gevecht tegen onrecht! Ik hou hier ook niet van en ondanks mijn hersenbloeding is dit gebleven gelukkig. Ik kan zo kwaad worden als mij onrecht word aangedaa...

Februari 1 Februari…Vandaag naar Zwolle, mijn zonnetje zien, eigenlijk zonnetjes, want ik kan het met hun allemaal prima vinden, maar mijn zoon is echt mijn zonnetje. De dochter van hun, zijn zusje, is ook een zonnetje, maar hun zonnetje, zij laat mijn dag wel stralen, maar niet zo als mijn zoon (ook normaal). Puberen dat doet hij, ik maak hem maar 1 x in de week mee dus ik merk het niet zo veel, maar soms zie je echt puber-gedrag. En dit is zeker niet erg, wat ik wel erg vind is dat ik hem maar eens per week zie, zou ik wel meer willen, maar hoe? 2 Februari… Vanmorgen visite van een lieve vriendin die ik 4 jaar geleden bij ‘toeval’ in de Isala ziekenhuis met spoed (midden in bevalling)   tegenkwam. Gelijk kwamen bij mij herinneringen naar boven van ons bij de Studentenvereniging, bier zuipend, lachend en zingend! Eigenlijk vond ik haar toen wel leuk, stiekem, niet naar gehandeld want ik werd in die tijd verstandig. Ik was in die tijd verzot op mijn ex nu en zij ha...

Nieuw jaar, nieuw uiterlijk blog, nieuwe blog stijl…meer dagboekstijl, maar hersenletsel blijft een   onderdeel van mijn leven en dat is zeker van invloed op mijn dagelijkse beslommeringen. De ene dag zal ik meer schrijven dan de andere…net als het leven zelf; de ene dag is de andere niet. Ik zal ook gewoon dingen schrijven (en delen) waar IK zin in heb! Januari 1 Januari… Lekker geslapen denk ik (want ik sliep) wel met oordopjes in omdat ik om 24:00 het geknal niet wilde horen! Na wat bubbels en cola-rum, wat oliebollen en wat fuetworstplakjes was mijn oudejaarsavond ten einde toen de Guido Wijers klaar was met de oudejaarsconference… heerlijk mijn bedje in nadat ik wat vocht had gelost.   Oudejaarsavond in mijn 1tje, in 2018 wil ik het anders doen denk ik. Gezelligheid was ver te zoeken en nieuwjaarsdag? Het zijn voor mij ‘gewone’ dagen, al was dit voor mijn bloeding zeker niet! Familie bezoeken op deze dag, bij opa (afgelopen jaar overleden helaas) en oma in Emmen...